Naczelnik Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy w odpowiedzi na wniosek z dnia 24 sierpnia 2004 r., w sprawie udzielania pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, działając zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) uprzejmie informuje.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Spółka sprzedając swoje wyroby kontrahentom z krajów Unii Europejskiej korzysta często z usług firm transportowych przewoźników krajowych. Transport do w/w kontrahentów rozpoczyna się w Polsce, a także na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej (np. Niemiec) niż kraj nabywcy usługi (Polska) a wykonawcami tych usług są w/w przewoźnicy.

Strona ma wątpliwości w zakresie udokumentowania w/w transakcji w przypadku, gdy nabywca usługi podał dla tej czynności - świadczącemu usługę - numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od towarów i usług.

W związku z opisaną sytuacją, Spółka zwróciła się z zapytaniem do tut. Organu w zakresie prawidłowości stosowania numeru NIP z kodem PL , czy bez kodu PL dla w/w transakcji.

Zdaniem Strony w obydwu przypadkach polski przewoźnik, świadczący usługi przewozu towarów na rzecz podmiotu polskiego rozpoczynające się w Polsce jak i nierozpoczynające się w Polsce, wystawia faktury VAT z podatkiem należnym podając numery identyfikacyjne bez kodów PL.

Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11, który stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy oraz właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej kodem PL przy dokonywaniu transakcji wewnątrzwspólnotowych przez podatników VAT UE wynika z art. 97 ust. 10 ustawy o VAT.

Z analizy powołanych przepisów wynika, że NIP poprzedzony dwuliterowym kodem PL stosowany jest jedynie przy dostawach wewnątrzwspólnotowych. Wykazywanie go więc przez dostawcę w dostawach krajowych stanowi naruszenie przepisów regulujących zasady wystawiania faktur VAT.

W przypadku, gdy nabywca towaru, usługi otrzymał fakturę zawierającą numer identyfikacyjny dla dostaw wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 97 ust. 10 ustawy . o podatku od towarów i usług powinien potraktować ją jako fakturę, w której nastąpiła pomyłka w numerach identyfikacji podatkowej sprzedawcy bądź nabywcy. Błąd taki, stosownie do § 21 ust. 1 w/w rozporządzenia, może być korygowany przez nabywcę notą korygującą. Skoro nabywca towarów koryguje błędy wystawcy to ten ostatni obowiązany jest potwierdzić treść noty korygującej, jeżeli ją akceptuje, co wynika z § 21 ust. 4 cyt. rozporządzenia.

Jeżeli numer identyfikacji podatkowej podany na fakturze przez sprzedawcę stanowi tylko błąd formalny, to brak potwierdzenia przez sprzedawcę treści noty korygującej nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury z taką wadliwością; istotnym jest, że faktura dokumentuje sprzedaż towarów, a sprzedawca tego towaru jest podatnikiem VAT zarejestrowanym, który deklaruje i uiszcza podatek do organu podatkowego. Należy mieć jednak na uwadze, że rejestracja podatnika VAT UE na podstawie art. 97 ustawy o VAT jest odrębną od rejestracji dokonanej w myśl zasad określonych w art. 96 ustawy (wywołują one różne skutki prawne). W przypadku bowiem, gdy faktura została wystawiona przez podmiot nieuprawniony do wystawiania faktur VAT (który nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny) faktura taka nie stanowi podstawy do obniżenia podatku należnego, co wynika z § 14 ust. 2 pkt 1 lit a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970, Dz. U. Nr 145, poz. 1541).

Ustawodawca w § 12 ust. 1 ww . rozporządzenia, wymienia co powinna zawierać faktura.

Z przedstawionego wyżej stanu prawnego wynika, iż na fakturze powinny co najmniej znajdować się dane wymienione w wyżej cytowanej normie , jednocześnie należy stwierdzić, iż ustawodawca nie zabrania umieszczania dodatkowych informacji na fakturze, które nie wpływają co do zasady na czytelność tego dokumentu.

Zatem opisane usługi transportowe rozpoczynające się na terytorium innego państwa członkowskiego niż kraj nabywcy usługi (Polska) lub rozpoczynające się w Polsce, świadczone przez przewoźnika polskiego (któremu Spółka podała swój numer identyfikacyjny dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce), winny być opodatkowane jak usługa krajowa.

Spółka nie jest zobowiązana w tym przypadku do podania numeru identyfikacji podatkowej poprzedzonego kodem PL, gdyż taką transakcję należy traktować jako usługę krajową.

Jednocześnie ze względu na brak wyraźnego unormowania w w/w ustawie posługiwanie się przez podatników numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL na fakturach VAT dla potwierdzenia transakcji krajowych nia stanowi naruszenia przepisów podatkowych.

Niniejsza odpowiedź udzielona została zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej wydania.