Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń /.../, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z pisma Strony wynika, iż Spółka zawarła umowę na świadczenie usług w zakresie przewozu pracowników i rozlicza się z przewoźnikiem w sposób ryczałtowy, bez względu na ilość przewożonych pracowników.
W przypadku gdy wydatki na sfinansowanie (dofinansowanie) dojazdów do pracy pracowników są imiennie adresowane, należy je traktować jako świadczenie ponoszone za pracownika wymienione w przytoczonym wyżej przepisie art. 12 ust. 1. Wartość takiego świadczenia stanowi więc dla pracowników przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast, jeżeli pracodawca, zgodnie z zawartą umową z przewoźnikiem, opłaca prawo ogółu pracowników do korzystania z usług transportu zbiorowego, a przewoźnik nie wystawia imiennych rachunków za korzystanie z usług przez konkretnych pracowników - lecz pracodawca wydatki te pokrywa w formie ryczałtu bez względu na to, czy pracownik korzysta z przedmiotowych świadczeń, czy też z nich nie korzysta, to wydatki zakładu pracy nie stanowią przychodu pracowników i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.