W odpowiedzi na pismo z dnia 26.10.2004 r., znak: FK/235/04 Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze informuje, że zgodnie z art. 14a § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) naczelnik urzędu skarbowego, stosownie do swojej właściwości, na pisemne zapytanie podatnika, płatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Składając zapytanie, podatnik, płatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Spółka zwróciła się z zapytaniem dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisu amortyzacji nieplanowanej w przypadku odpłatnego zbycia samochodu osobowego nabytego w lutym 2002 r. o wartości powyżej 20.000 EURO. Ponadto Podatnik zwrócił się z zapytaniem czy koszty sądowe wykazane w wyroku sądowym stanowią przychód podatkowy od momentu stwierdzenia prawomocności wyroku, czy dopiero w chwili zapłaty przez dłużnika zasądzonej kwoty.

ad. 1) Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.
Jednocześnie stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) cyt. ustawy z dn. 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.
Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.
Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (art. 16h ust. 1 pkt 1 w/w ustawy). Z wyżej cyt. przepisów wynika, że w przypadku odpłatnego zbycia samochodu osobowego o wartości początkowej przewyższającej 20.000 EURO do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki na nabycie samochodu pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych zarówno stanowiących, jak i niestanowiących koszty uzyskania przychodów, tj. także w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 EURO.
Stanowisko Spółki w w/w sprawie nie jest zatem słuszne.

ad. 2) Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
Zatem zasądzone od dłużnika koszty procesu stanowią przychód Spółki w momencie ich otrzymania.

Stanowisko Spółki przedstawione w w/w sprawie jest słuszne.