W związku ze złożonym zapytaniem znak: FF/90/2004 z dnia 10.11.2004 r. (data wpływu do Urzędu 17.11.2004 r.) dotyczącym stosowania przepisów prawa podatkowego, w której to sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym, działając na zasadzie z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uprzejmie informuje:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek (...). Pod pojęciem obowiązków społecznych lub obywatelskich należy rozumieć czynności i zadania związane z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestnictwem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że za czas zwolnienia pracownika z pracy na wezwanie sądu organ wzywający na żądanie wezwanego wypłaca, na podstawie art. 2 ut.1 i 2 dekretu z dnia 26.10.1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, kwotę utraconego zarobku, a na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od powyższych wypłat pobierany jest podatek.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż odszkodowania za utracony zarobek wypłacane przez sąd nie stanowią przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonych w art. 13 pkt 5 wspomnianej ustawy. Oceniając charakter wypłacanego pracownikowi (świadkowi, stronie), na jego żądanie, przez organ prowadzący postępowanie odszkodowania za zarobek utracony z powodu stawiennictwa na wezwanie tego organu, stwierdzić należy, iż przychód ten nie może być uznany za wynagrodzenie należne za czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich. Nie ma zatem do tego typu przychodów zastosowania wyżej przytoczony przepis art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym. Zauważyć przy tym jednak należy, że stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych poza wymienionymi w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a - g rodzajami odpraw i odszkodowań wolne od podatku dochodowego są otrzymane przez podatnika odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Biorąc pod uwagę fakt, iż wypłacane na podstawie art. 2 ust. 1 i ust. 2 dekretu z dnia 26.10.1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 49, poz. 445) odszkodowanie za zarobek utracony z powodu stawiennictwa świadka na wezwanie organu nie zostało wymienione w katalogu odszkodowań wyłączonych ze zwolnienia przepisami art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a - g, a jednocześnie zasady jego ustalania wynikają z przepisów aktów normatywnych wydanych na podstawie odrębnych ustaw, tj. z art. 2 ust. 1 i 2 ww. dekretu z dnia 26.10.1950 r. o należnościach świadków (...) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 4.07.1990 r. w sprawie wysokości należności świadków i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 48, poz. 284 ze zm.), przyjąć należy, że przychód ten korzysta w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym.

Biorąc więc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu oraz zapisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wypłacane pracownikowi odszkodowanie za utracony zarobek z powodu stawiennictwa świadka na wezwanie, a przyznawane zgodnie z dekretem z 26.10.1950 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.