Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a §1 i §4, w związku z art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 50), w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania interpretacji, po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę we wniosku nr ES/3356/2004 z dnia 10 grudnia 2004 r., Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu uznaje za prawidłowe zaprezentowane przez Spółkę w tym wniosku stanowisko dotyczące zasad ustalania dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych przychodu i kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży energii cieplnej i energii elektrycznej.

Uzasadnienie

Pismem nr ES/3356/2004 z dnia 10 grudnia 2004 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej informacji w sprawie prawidłowości przypisania kosztów podatkowych do danego okresu rozliczeniowego w powiązaniu z przychodami określonymi w art. 12 ust. 3d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) zwanej dalej "ustawą", w następującym stanie faktycznym:

Spółka jest producentem i dostawcą energii cieplnej oraz energii elektrycznej. W mniejszym zakresie świadczy ona również inne usługi oraz dokonuje sprzedaży materiałów. Dostawy energii zrealizowane za dany miesiąc są fakturowane z terminem płatności w miesiącu następnym (przykładowo - dostawy grudniowe są fakturowane z terminem płatności w styczniu roku następnego).

Spółka prowadzi ewidencję kosztów z podziałem na:

• koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem, przesyłem, odczytami liczników i fakturowania oraz nośnikiem energii,
• koszty bezpośrednio związane z pozostałą sprzedażą,
• koszty ogólne wydzielonych organizacyjnie zakładów,
• koszty administracyjne zarządu.

Zdaniem Spółki koszty bezpośrednie związane z wytworzeniem i przesyłem energii poniesione w grudniu a dotyczące sprzedaży; która w myśl art. 12 ust. 3d pkt 1 ustawy jest przychodem podatkowym w styczniu następnego roku powinny być również podatkowo przeniesione do miesiąca stycznia. Z kolei koszty ogólne wydzielonych organizacyjnie zakładów oraz koszty ogólne zarządu przedsiębiorstwa, których nie można odnieść do konkretnego przychodu, powinny zostać ujęte w okresie ich poniesienia.

Stosując przedstawione wyżej zasady, w rozliczeniu podatkowym za rok ubiegły Spółka wykaże przychody ze sprzedaży energii elektrycznej i cieplnej oraz koszty uzyskania tych przychodów za 11 miesięcy 2004 r. oraz koszty ogólne poniesione za 12 miesięcy tego toku.

Jak wynika z treści pisma, Spółka nie ma wątpliwości co do prawidłowości ustalania przychodu dla celów podatkowych, te bowiem jednoznacznie wynikają z treści art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 r., wątpliwości Spółki dotyczą natomiast zaliczania kosztów do okresu rozliczeniowego.

Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu treści pisma Spółki stwierdza, że wskazany przez Spółkę sposób przyporządkowania przychodów i odpowiadających im kosztów jest prawidłowy i zgodny zobowiązującymi przepisami ustawy. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 i 2 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód (za wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 21 i 22 ustawy gdzie przedmiotem opodatkowania jest przychód), bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty, przy czym dochodem, (z zastrzeżeniem art. 10 i 11 ustawy), jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Z powyższych unormowań wynika, że dochód w danym roku podatkowym stanowi różnicę między sumą osiągniętych przychodów a sumą kosztów ich uzyskania, które wystąpiły w tym roku. Powyższe uregulowanie wskazuje na związek, jaki w określonym przedziale czasowym powinien zachodzić między przychodami a kosztami podatkowymi.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera natomiast art. 15 ust. 1 ustawy, który stanowi, że są nimi koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, a odwołując się do art. 7 tej ustawy można sformułować generalna zasadę, zgodnie z którą, w danym roku podatkowym są potrącane jedynie koszty poniesione, wiążące się z przychodami tego roku. Przepis ten jednoznacznie wskazuje na związek pomiędzy przychodami a kosztami ich uzyskania, nie określa on natomiast kiedy koszty powinny być potrącone. Tę kwestię reguluje art. 15 ust. 4 ustawy wymieniający trzy sytuacje umożliwiające potrącanie kosztów w roku podatkowym, którego dotyczą. W myśl tego przepisu w roku podatkowym potrąca się:

• koszty poniesione wdanym roku i wiążące się z przychodami tego roku,
• koszty poniesione w latach poprzednich lecz dotyczące przychodów danego roku,
• -ściśle określone co do rodzaju i kwoty koszty, odnoszące się do przychodów danego roku, które zostały zarachowane chociaż ich jeszcze nie poniesiono.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, zasadniczym kryterium decydującym o zaliczeniu kosztu do określonego okresu (miesiąca lub roku) jest jego związek z przychodem, a nie moment poniesienia tego kosztu. Zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów z chwilą ich faktycznego poniesienia jest prawidłowe jedynie w odniesieniu do kosztów niepozostających w bezpośrednim związku z przychodami.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, jest ona natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14a §4, oraz art. 236 §2 i art. 223 §1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.