POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. nr 8 z 2005r. poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 07.01.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 14.01.2005r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu zagranicznych podroży służbowych, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie postanawia

uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 07.01.2005r. wniósł Pan o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii zaliczania do kosztów uzyskania przychodów diet z tytułu wyjazdów służbowych za granicę w niżej przedstawionym stanie faktycznym.

Świadczy Pan usługi kierowcy samochodu ciężarowego w transporcie samochodowym wg PKD 7450B. W związku z uaktualnieniem wpisu do ewidencji działalności gospodarczej poprzez zmianę miejsca prowadzenia działalności z terenu kraju i zagranicy na teren kraju prosi Pan o wyjaśnienie czy dietami dotyczącymi podróży zagranicznych może Pan obciążyć koszty działalności. Ponieważ wyjazdy za granicę znacznie zwiększają Pana koszty uważa Pan, że zaliczenie do nich diet jest zasadne.

Postanawiając jak w sentencji Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lipnie wziął pod uwagę co następuje.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. nr 14 z 2000r. poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zaliczanie w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą a także osób z nimi współpracujących zostało szczegółowo unormowane w art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy. W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych tych osób w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

W przypadku zagranicznych podróży służbowych te odrębne przepisy zawiera Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. (Dz. U. Nr 236, poz. 1991).

W/w rozporządzenie (podobnie zresztą jak rozporządzenie dotyczące podróży służbowych odbywanych na obszarze kraju) nie zawiera definicji podróży służbowej. Definicję taką można jednak wywieźć z art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21 poz. 94 z późn. zm.).

W świetle tego przepisu za podróż służbową należy uznać wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Stwierdzić zatem należy, że o podróży służbowej decyduje m.in. to, że zadania wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej realizowane są poza miejscowością w której znajduje się siedziba podatnika (właściciela) lub poza stałym miejscem wykonywania zadań zleconych.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywanie przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy bowiem przyjąć, że świadczenie usług transportowych w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej stanowi istotę tej działalności. (...). W konsekwencji powyższego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego nie przysługuje prawo zaliczania w koszty uzyskania przychodu diet z tytułu podróży służbowych (por. pismo Ministra Finansów z dn. 05.12.2003r. PB2/AS-033-0600-2495/03 ).

Nie zmienia tego również dokonana przez Pana aktualizacja zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej sugerująca, że skoro miejsce prowadzenia działalności określił Pan jako teren kraju to wszystkie wyjazdy poza ten teren będą podróżami służbowymi.

Istotą Pana działalności jest świadczenie usług transportowych, które polegają na przemieszczaniu się po dowolnym obszarze co oznacza, że nie ma stałego miejsca wykonywania działalności. Nie do przyjęcia jest zaproponowana przez Pana teza jakoby wyjazdy zagraniczne wykraczały poza istotę tej działalności i stanowiły tym samym podróż służbową. Zaakceptowanie w/w wnioskowania prowadziłoby do sytuacji w której wykonując cały czas tę samą działalność, usługi transportowe świadczy Pan tylko na terenie kraju natomiast wyjeżdżając za granicę już Pan tych usług nie świadczy bowiem odbywa podróż służbową. Zarówno podróż krajowa jak i zagraniczna jeżeli jest wykonywana w ramach usług transportowych stanowi istotę Pana działalności wobec czego brak jest podstaw do zaliczenia wartości w/w diet do kosztów uzyskania przychodów. Odmienna interpretacja wywoływałaby ten skutek, że działalność gospodarcza osób świadczących usługi transportowe w praktyce sprowadzałaby się do odbywania podróży służbowych.

Powyższe wyjaśnienie nie przesądza oczywiście o tym, iż osoba świadcząca usługi transportowe w żadnym wypadku nie może skorzystać z możliwości zaliczenia diet z tytułu podróży służbowych do kosztów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik świadczący tego typu usługi może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wartość przedmiotowych diet do wysokości określonego limitu, pod warunkiem jednak, że faktycznie odbywa podróż służbową a nie świadczy usługi. Może to być np. podróż związana z koniecznością zawarcia umowy o świadczenie usług transportowych, czy też podróż w celu zakupu środka trwałego dla potrzeb prowadzonej działalności.

Interpretację wydano w indywidualnej sprawie wg stanu faktycznego przedstawionego w piśmie oraz obowiązującego stanu prawnego.

Stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosuje się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Stosownie do art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie niniejsze służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu. (art. 236 § 2 pkt 1 w związku z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).