Ad. 1)

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:
a) dostawcę lub w jego imieniu, lub (eksport bezpośredni),
b) nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub w jego imieniu (eksport pośredni).

Z powyższej definicji wynika, że czynność eksportu pośredniego ma miejsce w sytuacji, gdy polski eksporter dokonuje dostawy towarów na rzecz podmiotu z kraju trzeciego, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granice Wspólnoty.

W takim przypadku podatnik stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów poza granicę Wspólnoty (zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy). W przypadku braku w/w potwierdzenia zastosowanie ma stawka podatku właściwa dla dostawy danego towaru w kraju.

Natomiast otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym, upoważnia go do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej (zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy jw.).

Ze stanu faktycznego przedstawionego szczegółowo przez Spółkę we wniosku wynika, że przeprowadzona transakcja handlowa powinna zostać uznana za eksport pośredni. Dostawa towarów dokonywana jest bowiem na rzecz podmiotu posiadającego siedzibę na terytorium państwa trzeciego, który wywozi towary poza granice Wspólnoty (samodzielnie lub zlecając ich wywóz innemu podmiotowi).

Tymczasem do przedmiotowego wniosku Spółka załączyła również dokument przewozowy – CMR. Jego analiza nie pozwala na uznanie, iż zlecającym transport (jak to we wniosku wskazuje Spółka) jest nabywca towarów posiadający siedzibę na terytorium państwa trzeciego. Z dokumentu tego wynika wprost, iż to Spółka jest podmiotem zlecającym przewoźnikowi transport eksportowanych towarów do kontrahenta zagranicznego. Wobec powyższego, załączony do wniosku dokument nie stanowi potwierdzenia stanu faktycznego opisanego przez Spółkę i w konsekwencji czynność ta powinna zostać uznana za eksport bezpośredni.

Końcowo należy zauważyć, że Spółka powinna doprowadzić do zgodności posiadanych dokumentów z rzeczywistym przebiegiem konkretnej transakcji handlowej (z sytuacji opisanej powyżej wynika ich oczywista sprzeczność).

Ad. 2)

Zasady prawidłowego przeliczania kwot wykazywanych w walutach obcych na fakturach zawiera § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.). W powyższym przepisie postanowiono, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W przypadku nie wystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego.

Natomiast art. 19 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług stanowi, że obowiązek podatkowy w eksporcie towarów powstaje z chwilą potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

Zatem gdyby Spółka nie wystawiła faktury eksportowej w terminie (czyli nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru) przeliczenia wartości dostawy na złote należy dokonać według kursu z dnia powstania obowiązku podatkowego. W przypadku wystawienia faktury eksportowej w obowiązującym terminie przeliczenia dokonuje się według kursu z dnia wystawienia faktury.

Ad. 3)

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z powyższego wynika, że podatek należny w sytuacji opisanej przez Spółkę należy obliczać metodą „w stu” przyjmując, że podatek jest już zawarty w żądanej cenie.

Ad. 4)

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

Z powyższego wynika, że w przypadku nieodpłatnego przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest całkowity koszt wytworzenia przekazywanego towaru (określony w momencie dostawy tego towaru).

Przy ustalaniu całkowitego kosztu wytworzenia towaru określonego w momencie dostawy tego towaru, nie powinno się uwzględniać marży stosowanej przy dostawie tego towaru zewnętrznym odbiorcom.

Jednocześnie informuję, iż powyższa informacja jest prawidłowa w zakresie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę. Wniosek został rozpatrzony w trybie art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia przedmiotowego wniosku.