Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5. W przywołanym art. 86 ust. 3, jest mowa o samochodzie osobowym oraz innym pojeździe samochodowym o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż wyliczona według wzoru: Dł = 357 kg + n x 68 kg, gdzie
Dł – oznacza dopuszczalną ładowność,
n – oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.
Art. 86 ust. 7 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług stanowi iż w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000zł.
Zgodnie z treścią art. 86 ust. 5 cyt. wyżej ustawy dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc winna być określona na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe.
Jak wynika z powyższego, ustawodawca określił zamknięty katalog dokumentów, z których winny być pozyskiwane parametry niezbędne do ustalenia prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do konkretnego pojazdu – są nimi świadectwo homologacji bądź odpis decyzji, zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.
Niemniej jednak, należy zauważyć, iż z powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, aby brak odpisu świadectwa homologacji czy odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem samochodu za osobowy.
Ważne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność jest większa, niż określona powyższym wzorem.
Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, iż obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji typu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera) dla którego zostało wydane.
Od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o danych technicznych.
Jeżeli zatem samochód ten, nie podlegał zmianom konstrukcyjnym w wyniku których nastąpiłaby zmiana charakteru przeznaczenia, którego dopuszczalna ładowność wynosi 700 kg, a liczba miejsc wynosi 2, co wynika z przedstawionego dowodu rejestracyjnego, to należy uznać, że przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu, bowiem jego dopuszczalna ładowność jest większa niż określona według podanego na wstępie wzoru (Dł = 357 kg + 2 x 68kg = 493 kg).
Podobnie, ograniczenie to nie będzie dotyczyć prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od czynszu wynikającego z zawartej umowy najmu na użytkowanie ww. pojazdu, o którym mowa w przepisie art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zatem kwota podatku naliczonego dotycząca zarówno zakupu paliwa, najmu samochodu oraz innych wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej, podlega odliczeniu w całości na ogólnych zasadach określonych w cytowanej ustawie, w zakresie, w jakim towary te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.