Strona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje usługi transportowe w zakresie transportu krajowego, wewnątrzwspólnotowego oraz międzynarodowego. W związku ze świadczonymi usługami zdarzają się przypadki przetrzymywania taboru przez zlecającego przewóz. Są to przestoje zarówno podczas załadunku towaru, jak również pod „rozładunkiem”. W związku z powyższym Strona obciąża zlecającego wykonanie usługi karą za przetrzymywanie taboru, gdyż przestoje te są okolicznościami nadzwyczajnymi, nie przewidzianymi w warunkach umowy o przewóz towaru. Powyższe Strona dokumentuje notami obciążeniowymi.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego Strona sformułowała zapytanie czy czynności polegające na obciążeniu zlecającego wykonanie usługi karą za przetrzymywanie taboru można uznać za usługi pomocnicze do usług transportowych wymienione w art. 27 ust. 2 pkt. 3 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług. Zajmując swe stanowisko Strona poinformowała, iż ww. czynności nie można uznać za usługi pomocnicze do usług transportowych wymienionych w art. 27 ust. 2 pkt. 3 lit. b ustawy o podatku VAT.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535, Dz. U. z 2005 r. nr 14 poz. 113) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1), natomiast przez świadczenie usług (art. 8 ust. 1) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Na podstawie art. 29 ust. 1 cyt. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt. 3 lit. b w przypadku świadczenia usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Z cytowanych przepisów wynika, iż aby mogła być mowa o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi dojść do świadczenia. W przypadku więc nałożenia kary na kontrahenta, nie ma mowy więc o jakimkolwiek świadczeniu na jego rzecz. Nałożenie kary stanowi czynność techniczną, bowiem przyczyną dla której Strona nalicza dodatkową kwotę jest nie wywiązanie się zlecającego usługę z warunków umowy; przyczyna ta nie leży po stronie Strony. Naliczanie kary z tytułu nienależytego wywiązywania się z umowy jest swoistego rodzaju odszkodowaniem należnym Stronie, nie jest wiec kwotą należną z tytułu sprzedaży o której mowa w art. 29 ust. 1 cyt. ustawy. Zapłata powyższej kwoty ma charakter rekompensaty z tytułu opóźnień w świadczeniu usługi wynikłych z działań zlecającego, i dlatego nie podwyższa podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia usługi transportowej oraz nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie podleganie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również nie uznanie za czynność w zakresie świadczenia usług powoduje, iż w mojej ocenie czynności polegającej na obciążeniu opłatą za przestój w transporcie drogowym spowodowaną z winy zleceniobiorcy, nie można uznać za usługi pomocnicze do usług transportowych wymienione w art. 27 ust. 2 pkt. 3 lit. b ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym uznaję za prawidłowe stanowisko Strony zawarte we wniosku dotyczące nie uznania za usługi pomocnicze do usług transportowych wymienione w art. 27 ust. 2 pkt. 3 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług czynności polegającej na obciążeniu opłatą za przestój w transporcie drogowym spowodowaną z winy zleceniobiorcy.

Powyższe postanowienie wydano na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ewentualna zmiana stanu prawnego skutkuje utratą aktualności interpretacji. Powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.