Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.W art. 23 ust. l pkt 20 nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.Za wierzytelności, o których mowa powyżej uważa się - zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:
- postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
- postanowieniem sądu o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości, gdy majątek masy nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego, umorzeniu lub ukończeniu postępowania upadłościowego, albo
- protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Przedstawione w piśmie okoliczności sprawy pozwalają jednoznacznie stwierdzić, że nie został spełniony warunek właściwego i pełnego udokumentowania nieściągalności wierzytelności. Zdaniem tutejszego organu, w Pana przypadku nie zachodzą okoliczności wymienione w cytowanym przepisie, a zatem nie stanowi to podstawy do zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu.