Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatniczka w 2004 r. ponosiła wydatki na dowóz, stanowiącym jej własność samochodem osobowym, swojej matki, na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Koszty utrzymania samochodu oraz zakupy paliwa były pokrywane z dochodu podatniczki. Ponadto z wyjaśnienia wynika, iż matka pozostaje na utrzymaniu córki, jest osobą zaliczoną do I grupy inwalidztwa, w stosunku do której orzeczono niezdolność do samodzielnej egzystencji, a jej roczny dochód w 2004 r. nie przekraczał kwoty 9.120 zł.

W związku z powyższym podatniczka zwraca się z zapytaniem o możliwość odliczenia od dochodu osiągniętego w 2004 r. kwoty 2.280 zł w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne. Podatniczka stoi na stanowisku, iż przysługuje jej prawo do skorzystania z ulgi.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Na podstawie art. 26 ust. 7e cyt. ustawy przepisy dotyczące wydatków na cele rehabilitacyjne stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowie - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Z kolei zgodnie z art. 26 ust. 7b) ww. ustawy wydatki, o których mowa wyżej podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami, a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Reasumując, poniesione faktycznie przez podatniczkę wydatki na używanie własnego samochodu związane z dowozem matki, posiadającej orzeczoną niezdolność do samodzielnej egzystencji i będącej na utrzymaniu podatniczki, na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne mogą być odliczone od dochodu w granicach limitu, w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej wydania.