POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 217 w związku z art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż stanowisko Spółki, w zakresie ujęcia w proporcji o której mowa w art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”, kwot wynikających z faktur dokumentujących przekazanie na cele osobiste pracowników towarów lub usług, przedstawione w piśmie z dnia 19 listopada 2004 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 19 listopada 2004 r. ( złożonym w tut. Urzędzie dnia 15 listopada 2004 r.) Jednostka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka przekazuje towary na cele osobiste pracowników, od których został odprowadzony podatek od towarów i usług.

Spółka zadała następujące pytanie:

Czy podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykazywana w fakturach dokumentujących ww. czynności powinna zostać ujęta w obrocie na podstawie którego wyznaczana jest proporcja bazowa, o której mowa w art. 90 ustawy?

SpółKa przedstawiła stanowisko, iż podstawa opodatkowania wykazywana na fakturach dokumentujących ww. czynności nie powinna powiększać obrotu uwzględnianego w proporcji bazowej.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje co następuje:

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższego wynika, iż podatnik jest uprawniony do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego jedynie w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Z powyższego wynika, iż proporcjonalne rozliczenie podatku naliczonego odnosi się jedynie do sytuacji w których podatnik nie może jednoznacznie przyporządkować kwoty podatku naliczonego do czynności opodatkowanych bądź czynności nie opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Sposób wyliczenia proporcji o której mowa w powołanym art. 90 ust. 2 ustawy został unormowany w przepisach art. 90 ust. 3 do art. 90 ust. 7 ustawy. Zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Jednocześnie ustawodawca w ust. 5 do ust. 7 art. 90 ustawy zawarł wyłączenia dotyczące obrotu uzyskanego z tytułu wykonania niektórych czynności. I tak do obrotu o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności (art. 90 ust. 5 ustawy). Do obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy nie wlicz się także obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 6 ustawy). Ponadto art. 90 ust. 7 ustawy stanowi, iż do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wlicza się kwotę otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1. Ustawodawca nie przewidział innych wyjątków oraz innych odrębnych zasad obliczania obrotu o którym mowa w art. 90 ust. 3 ustawy. W powyższym katalogu wyłączeń nie znajduje się kwota wyliczana z tytułu czynności o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy. Jednakże w opinii tut. organu podatkowego w celu prawidłowego ustalenia proporcji należy, zgodnie z powołanym art. 90 ust. 3 ustawy, odpowiednie wartości „obrotu”. W tym celu należy posłużyć się definicją zawartą w art. 29 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem m.in. art. 31. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów. W opinii tut. organu podatkowego kwota ta nie jest obrotem o którym mowa w art. 29 ust. 1, ponieważ dla Spółki niw występuje kwota należna od nabywcy, otrzymujący nie płaci za towar. W opinii tut. organu podatkowego powyższe powoduje, iż kwota ta nie jest objęta regulacją art. 90 ust. 3 ustawy.

Reasumując powyższe wywody należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest zasadne.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej. Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zmianami) opłacie tej podlegają podania i załączniki do podań składane w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej zawiera załącznik do ww. ustawy. Zgodnie z pozycją 1, części I, powołanego załącznika do ustawy o opłacie skarbowej z dnia 9 września 2000r. opłata skarbowa od podania wynosi 5zł natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50gr.