W dniu 25.03.2005 r. podatnik wystąpił do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu, podwójnego limitu z tytułu używania własnego samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne dwojga dzieci, które nie ukończyły 16 roku życia i posiadają wydane przez właściwy organ orzeczenia o niepełnosprawności w całym 2004 roku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 14 w/w ustawy za wydatki, o których mowa w w/w przepisie, uważa się między innymi wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne - w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.
Mając na względzie jednoznaczną treść art. 26 ust. 7a pkt 14, stanowisko Podatnika, że przysługuje mu dwukrotny limit odliczenia z tytułu poniesienia wydatków na dojazdy na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne dwojga dzieci - jest nieprawidłowe.