Odpowiedź

Regulacja prawna umowy komisu zawarta jest w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zmianami), w art. 765-773. W myśl art.765 Kodeksu Cywilnego przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym. Komisant świadczy zatem usługę komisową na rzecz komitenta, będąc jedynie sprzedawcą tej usługi. Przyjęty przez niego od komitenta towar, w celu sprzedaży na warunkach umowy komisu pozostaje nadal własnością komitenta, aż do czasu sprzedaży go finalnemu nabywcy. W związku z czym prowadzący komis nie ponosi żadnych wydatków na nabycie towarów wystawionych w jego komisie. Faktycznie bowiem ich nie nabywa. Nie ma zatem żadnych kosztów uzyskania przychodu z tytułu przyjęcia towarów w komis. Natomiast przychodem jest kwota należnej prowizji , zgodnie z art. 14 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Sposób i zasady sporządzania spisu z natury regulują przepisy §27 – 29 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 roku Nr 152, poz. 1475) . Decydujące w tym zakresie są uregulowania zawarte w §28 pkt 3 , który stanowi, że „spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie: wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.

Reasumując należy stwierdzić , że stanowisko wnioskodawcy w sprawie rozliczania towarów przyjętych w komis jest prawidłowe.