INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu 7 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 6 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania opłaty elektronicznej za użytkowanie czeskich dróg – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu dokumentowania opłaty elektronicznej za użytkowanie czeskich dróg

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest to transport samochodowy przy użyciu samochodów ciężkich typu „TIR” (ciągniki z naczepami). Korzystając z dróg w Czechach Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania opłaty za korzystanie z ich dróg. Ten kraj wprowadził dwa sposoby rozliczania.

Pierwszy polega na wpłaceniu kaucji gwarancyjnej i następnie po zakończeniu miesiąca wystawiana jest faktura za którą należy dokonać odpowiedniego przelewu.

Drugi sposób, który ze względów finansowych Zainteresowany wybrał, polega na tym, że dokonywana jest przedpłata (w dowolnej wysokości) i w trakcie korzystania z dróg system sam potrąca sobie odpowiednią kwotę należności. Po zakończeniu miesiąca, korzystając ze strony www.premid.cz oraz swojego hasła można wydrukować zestawienie wszystkich pobranych opłat (kserokopia w załączeniu). Wspomniany wydruk jest dokonywany za pomocą programu w formie arkusza kalkulacyjnego. Jest to jedyne zestawienie, które oferuje czeski właściciel systemu.

Po wydrukowaniu zestawienia Wnioskodawca przelicza sumę miesięcznych opłat wg kursu korony czeskiej i tak otrzymaną kwotę zalicza w koszty.

Oczywiście poniesione koszty na kaucje za urządzenia – nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, Zainteresowany rozlicza jedynie opłaty za użytkowanie dróg.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podany sposób rozliczenia kosztów użytkowania czeskich dróg jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, z powodu braku możliwości otrzymania od strony czeskiej faktury lub rachunku prowadzony przez Niego sposób rozliczenia opłat za drogi jest prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,
• wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast stosownie do treści art. 24a ust. 7 ww. ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia, określi sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu samochodowego, zatem opłaty za korzystanie z dróg niewątpliwie mają związek z uzyskiwanymi przychodami z tej działalności, a brak wskazanych wydatków w katalogu zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że mogą one zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże aby móc wykazać poniesiony wydatek jako koszt uzyskania przychodów powinien on zostać w sposób prawidłowy udokumentowany.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca rozlicza się na zasadach ogólnych należy zauważyć, że szczegółowe uregulowanie kwestii dotyczącej dokumentów będących potwierdzeniem przeprowadzanych transakcji zostało uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych
   – oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.
   
   

Cytowany powyżej przepis § 12 ust. 3 pkt 2 lit. d) stanowi, że dowód księgowy winien być podpisany przez strony umowy, tj. Sprzedającego i Kupującego. Z uwagi na powyższe wydruk komputerowy ze strony internetowej, nie odpowiada wymaganiom określonym w cytowanym wyżej rozporządzeniu, bowiem nie zawierają podpisów osób uprawnionych do prawidłowego dokumentowania operacji gospodarczych - w tym przypadku brak podpisu Sprzedającego.

Stosownie do treści § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Przy czym w myśl § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia zawiera zamknięty katalog dokumentów, jakie mogą zostać uznane za dowody wewnętrzne, a są nimi dowody dotyczące:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00 ) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43) i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

• 8a. opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

W zamkniętym katalogu wydatków, których udokumentowanie może odbyć się na zasadzie wskazanej w § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, nie zawarto wydatków z tytułu opłat za korzystanie z dróg, zatem przepis ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi transportowe w związku z czym jest zobowiązany do dokonywania opłat za korzystanie z dróg w Czechach. Wnioskodawca po zakończeniu miesiąca, korzystając ze strony www.premid.cz oraz swojego hasła może wydrukować zestawienie wszystkich pobranych opłat. Wspomniany wydruk jest dokonywany za pomocą programu w formie arkusza kalkulacyjnego. Jak podaje Wnioskodawca jest to jedyne zestawienie, które oferuje czeski właściciel systemu.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia operacji gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinna być – co do zasady – faktura, bądź rachunek, o którym mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podstawą zapisów w księdze mogą być również inne dowody księgowe, jednakże pod warunkiem spełnienia wszystkich wymogów zawartych w § 13 i § 14 tego rozporządzenia. W przypadku wypełnienia warunków zawartych w ww. przepisach, dowód księgowy stanowi podstawę do zaksięgowania przedmiotowych kosztów w walucie polskiej.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie dokument w postaci wydruku komputerowego ze strony internetowej, zawierający zestawienie wszystkich pobranych opłat nie będzie spełniał warunków zawartych w rozporządzeniu w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów do uznania za dokument, na podstawie którego można by dokonać zapisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów w walucie polskiej. Nie będzie bowiem zawierał wszystkich niezbędnych elementów do uznania go za dowód księgowy, tj. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczej, wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej.

Każda transakcja gospodarcza musi być udokumentowana zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w Polsce i zawartymi w powołanym rozporządzeniu.

W związku z powyższym opłaty za korzystanie z czeskich dróg, dokonywane przez Wnioskodawcę winny być udokumentowane wyłącznie dowodami, o których mowa w przepisach § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono wydruk. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.