Spółka poniosła wydatki związane z opracowaniem oraz przygotowaniem materiałów zawierających zdjęcia oraz opis produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez jednostkę. W skład tych materiałów wchodzą katalogi reklamowe, ulotki oraz płyta multimedialna stanowiące całość jako zestaw. Wątpliwości podatnika dotyczą możliwości zaliczenia kosztów związanych z opracowaniem ww. materiałów do kosztów reklamy publicznej nielimitowanej. Natomiast w swoim stanowisku w sprawie, przedstawionym w piśmie z 04.02.2005r. Spółka uznała te koszty jako związane z prowadzoną działalnością, które na podstawie art. 15 ust. 1 stanowią koszty uzyskania przychodu.

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny regulują poniższe przepisy ustawy z 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.):

• art. 15 ust. 1 stanowiący, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1
• art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy stanowiący, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

W związku z brakiem definicji reklamy w przepisach podatkowych, należy przyjąć wykładnię językową (Słownik języka polskiego, PWN, Warszawa 1996r.) tego pojęcia, zgodnie z którą za reklamę rozumieć należy rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś. Załączone do wniosku materiały – katalogi, ulotki, płyta multimedialna zawierają zarówno elementy reklamy jak i katalog jej wyrobów będący informacją o produktach firmy – jednakże bez możliwości wyodrębnienia tego ostatniego. Tylko w przypadku kosztów materiałów informacyjnych – katalogów zawierających wyłącznie informacje o produktach firmy, bez elementów reklamowych – można mówić o kosztach zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art.15 ust.1 cyt. ustawy, natomiast koszty reklamy mogą być zaliczone do kosztów reklamy publicznej nielimitowanej po spełnieniu określonych warunków. W swoim wniosku Spółka nie wskazuje na spełnienie tych warunków.

Pod pojęciem reklamy prowadzonej w środkach masowego przekazu należy rozumieć reklamę prowadzoną w radio, telewizji, kinie, internecie lub prasie.

Reklama prowadzona publicznie ma miejsce wtedy, gdy jest skierowana i dostępna potencjalnie dla wszystkich, posiada zatem ogólny, anonimowy i powszechny charakter. O publicznym charakterze działania można mówić wtedy, gdy działanie to występuje w miejscu dostępnym dla wszystkich, oficjalnie, jawnie. Z pisma jednostki nie wynika, iż materiały, o których mowa we wniosku rozprowadzane są w powyższy sposób.

Mając na względzie powyższe przepisy, Urząd wyraża stanowisko, iż nie można przedstawionych materiałów zakwalifikować jako reklamy publicznej nielimitowanej. W świetle przytoczonych przepisów prawa podatkowego stanowisko zaprezentowane przez Spółkę w rozpatrywanym wniosku należy uznać za nieprawidłowe.