Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w związku z informacją przekazaną do Urzędu Celnego przez austriackie władze celne uznano, iż Podatnik naruszył warunek dotyczący prawidłowego dokumentowania pochodzenia towarów z obszaru Unii Europejskiej.

Naczelnik Urzędu Celnego wszczął „z urzędu” postępowanie celne i podatkowe w sprawie towaru zgłoszonego do procedury dopuszczenia do obrotu. Postępowanie celne ustaliło prawidłową stawkę celną dla towaru, który został dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym. Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzję zobowiązującą Wnioskodawcę do dokonania zapłaty niedoboru należności celnych. Podatnik kwoty wynikające z decyzji zapłacił.

Podatnik wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie zaszły szczególne okoliczności, bowiem Importer (Spółka) nie miał faktycznych ani prawnych możliwości sprawdzenia rzetelności danych zawartych w dowodzie pochodzenia, które otrzymał od zagranicznego kontrahenta, tak więc podanie w zgłoszeniu celnym nieprawidłowych danych nie wynikało z zaniedbania lub świadomego działania Importera.

Wnioskodawca podnosi, iż wobec dokonania sprzedaży przedmiotowych towarów, wartość należności celnych w postaci cła zaliczono do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca prosi o potwierdzenie prawidłowości Jego działań.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 ustawy podatkowej.

Wobec faktu, iż należności celne (cło) nie zostały ujęte w katalogu wyłączeń, określonym regulacją art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej, zatem w przypadku udowodnienia związku wydatku z przychodem stanowić mogą one koszt uzyskania przychodów.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 4 powołanej powyżej ustawy, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Powyższy przepis stanowi, iż w sytuacji gdy koszty Podatnika pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z określonymi przychodami uzyskanymi przez Podatnika w danym roku podatkowym, to koszty powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych w tym samym okresie sprawozdawczym, w którym powstanie przychód wygenerowany w związku z ich poniesieniem. Powyższa zasada odnosi się m. in. do zapłaconego przez Spółkę cła.

W sytuacji, gdy nie istnieje możliwość zarachowania kosztów poniesionych w celu osiągnięcia przychodów w tym okresie sprawozdawczym (roku podatkowym), w którym został wykazany przychód związany z tymi kosztami, wówczas koszty te powinny być rozliczone w dacie poniesienia.

W stanie faktycznym opisanym przez Wnioskującą, towary których dotyczy zapłacone cło zostały sprzedane przed jego zapłatą, zatem należy przyjąć, iż wydatek ten może być odniesiony w ciężar kosztów w dacie poniesienia.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.