W odpowiedzi na pytania zawarte w piśmie z dnia 18.08.2004 r., dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego, na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach, według kolejności przedstawionych w piśmie pytań, informuje:

Aby było możliwe wyodrębnienie kwot obrotu uzyskanego zarówno przez przewoźnika krajowego i zagranicznego oraz zastosowanie odpowiednich stawek podatku VAT, w momencie sprzedaży biletu musi być znany przewoźnik, który będzie realizował daną usługę pasażerskiego przewozu osób. Bez tej informacji nie jest możliwe rozstrzygnięcie, czy sprzedawcy przysługuje zapłata za usługę transportu, czy jedynie prowizja od sprzedaży biletu.

1. Zgodnie z art. 83 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) przez usługi międzynarodowego transportu osób rozumie się, przewóz osób środkami transportu morskiego, lotniczego i kolejowego (z wyłączeniem środków transportu drogowego).
Z powyższego wynika, że drogowy transport osób został wyłączony z definicji usług międzynarodowego transportu. Zgodnie z art. 41 ust. 2 w/w ustawy tego typu usługi (usługi pasażerskiego transportu lądowego pozostałe – PKWiU 60.23) opodatkowane są wg stawki VAT 7%.
Stosownie do art. 27 ust. 2 pkt 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 28, miejsce świadczenia takich usług ustalane jest w oparciu o zasady ogólne, tj. gdzie transport odbywa się z uwzględnieniem pokonanych odległości.
Reasumując, w/w usługa transportowa osób opodatkowana jest VAT wg stawki 7% odpowiednio do odcinka trasy przebiegającego w Polsce, co stanowi odstępstwo od zasady, że miejscem świadczenia przy świadczeniu usług jest siedziba świadczącego usługę.
Jak wynika z pisma spółka wspólnie z przewoźnikiem włoskim będzie realizowała usługę transportu pasażerskiego poprzez Polskę, Czechy, Austrię do Włoch i odwrotnie.
W świetle powyższych przepisów, przedstawiony w piśmie przez Spółkę sposób wyliczenia podatku VAT wg stawki 7% na odcinku krajowym, tj. liczony od ceny biletu brutto (metodą „w stu”) jest prawidłowy.
Podatek należny VAT od sprzedanych biletów należy wykazać w deklaracji VAT-7 w miesiącu ich sprzedaży.
Opodatkowaniu VAT podlega świadczenie usług pasażerskiego transportu drogowego na terenie kraju, a nie sprzedaż biletów, które są tylko dowodem zapłaty za usługę.
Prawidłowo wyliczona kwota podatku należnego z tytułu świadczonych usług przewozu osób winna, zatem wynikać nie tylko ze sprzedaży biletów w Polsce, ale również ze sprzedaży biletów we Włoszech – o ile dotyczą one usługi świadczonej przez Spółkę (w części) na terenie kraju.

2. Zgodnie z § 23 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971) za fakturę uznaje się również: bilety jednorazowe, wydawane przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, jeżeli zawierają następujące dane:
- nazwę i numer identyfikacji podatkowej sprzedawcy,
- numer i datę wystawienia biletu,
- odległość taryfową nie mniejszą niż 50 km,
- kwotę należności wraz z podatkiem,
- kwotę podatku.
Z przedstawionych kserokopii biletów (załączniki nr 1 i 2 do pisma) wynika, że zawierają one dane określone w w/w przepisie. Brak jedynie wpisanej odległości taryfowej. Jeżeli przedmiotowe bilety zostaną uzupełnione o brakujący element, tj. zostanie wpisana odległość taryfowa nie mniejsza niż 50 km, w świetle powyższego przepisu będą spełniały wymogi faktury.

3 i 4. W związku z tym, że część usługi transportowej świadczona w innym państwie członkowskim jest tam opodatkowana, a obowiązany do rozliczenia podatku jest podatnik świadczący te usługi, ciąży na nim obowiązek rejestracji podatkowej w państwie, w którym usługa jest świadczona. „P” w Ostrowcu Św. świadcząc usługi przewozu osób na linii komunikacyjnej Polska – Czechy – Austria – Włochy, od części usługi wykonanej w poszczególnych państwach (obliczonej według klucza kilometrowego) musi rozliczyć podatek według zasad obowiązujących w każdym z tych krajów. W związku z tym powinien zarejestrować się jako podatnik podatku od wartości dodanej w tych krajach.
Polski podatnik świadczący usługi w innym państwie członkowskim ma możliwość ustanowienia tam swojego przedstawiciela podatkowego. Co prawda nie zwalnia go to z obowiązku rejestracji w innym państwie członkowskim, jednak uwalnia od obowiązków związanych z rozliczeniem i zapłatą należnego podatku (składaniem deklaracji, wpłatą podatku, prowadzeniem ewidencji itp.).

5. Zgodnie z art. 111 ust. 1 wymienionej ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.
Stosownie do przepisów przejściowych określonych w art. 165 ustawy, do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych dotyczących kas rejestrujących mają zastosowanie przepisy dotychczasowe, wydane na podstawie art. 29 ust. 3 i 4 „starej ustawy o VAT”.
W związku z powyższym ma zastosowanie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 234, poz. 1971 ze zmianami).
Zgodnie z § 2 pkt 1 wymienionego rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2004 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania – czynności wymienione w załączniku Nr 1 do rozporządzenia. Usługi transportu drogowego osób nie są czynnościami wymienionymi w tym załączniku, dlatego też obrót ze sprzedaży biletów spółka winna ewidencjonować za pomocą kas rejestrujących.

6. Słuszne jest stanowisko spółki, że uzyskany na terytorium kraju obrót netto ze sprzedaży biletów, winien być wykazany w poz. 24 części C. 1 deklaracji VAT-7 jako „dostawa towarów oraz świadczenie usług, na terytorium kraju, opodatkowane stawką 7 %”. Kwota podatku winna być wykazana w poz. 25 deklaracji. Obrót ze sprzedaży biletów uzyskany za granicą, niepodlegający polskiej ustawie o VAT, nie wykazuje się w deklaracji.

7. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.W świetle wymienionego przepisu prowizja od sprzedanych przez „P” biletów od faktycznie wykonanych usług przez przewoźnika włoskiego winna być opodatkowana wg stawki VAT 22 %.
Podstawą opodatkowania będzie kwota prowizji od obrotu z faktycznie wykonanych usług, pomniejszona o kwotę podatku.

8 i 11. Z przeprowadzonej rozmowy telefonicznej z Panią „A” – Główną Księgową „P” wynika, że sytuacja przedstawiona w tych pkt dotyczy opodatkowania obrotu przewoźnika włoskiego na odcinku Przemyśl – granica państwa i odwrotnie.
Odnośnie tej kwestii opodatkowanie przewoźnika włoskiego na odcinku krajowym podlega regulacji polskich przepisów podatkowych. W takim przypadku włoski przewoźnik od obrotu z wykonanej usługi na odcinku krajowym, winien zapłacić podatek wg stawki obowiązującej w kraju. W tym celu włoski przewoźnik winien w Polsce zarejestrować się jako podatnik VAT i rozliczyć podatek z właściwym krajowym urzędem skarbowym.

9. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym – do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek, za okres od początku roku.
Rozliczenie, o którym mowa w piśmie przedsiębiorstwa dokonywane jest po zakończeniu roku, jednak związane jest z kosztami i przychodami roku zakończonego. Termin dokonania tego rozliczenia (wskazany w piśmie) pozwala na ujecie w księgach efektów rozliczeń przed sporządzeniem sprawozdania finansowego za dany rok i złożeniem zeznania CIT-8.

10. W przypadku wyodrębnienia przez Spółkę przychodów z tytułu świadczenia usług transportu do ustalenia momentu powstania przychodu należy stosować zasady określone w art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami).
Według tego przepisu za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub z odrębnych przepisów tytuł do zapłaty.
W pozostałych przypadkach przychodem dla celów podatkowych będą należności Spółki z tytułu sprzedanych w danym miesiącu biletów (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
W zakresie możliwości zaliczenia do przychodów 50% wartości netto biletów w przypadku biletów dwustronnych, w takiej sytuacji nie mamy do czynienia z częściowym wykonaniem usługi, o którym mowa w art. 12 ust. 3a pkt 2 wymienionej ustawy, bowiem pasażer uiszcza całą należność w dniu zakupu.
Zatem brak jest podstaw do zaliczenia do przychodów Spółki jedynie 50% wartości sprzedanego biletu dwustronnego w miesiącu jego sprzedaży.