W dniu 14.02. 2005r. do tut. organu wpłynął wniosek (....) z prośbą o interpretację przepisów prawa podatkowego czy na podstawie obowiązujących przepisów w przedstawionych dwóch sytuacjach należy zastosować koszty uzyskania przychodów a jeżeli tak to w jakiej wysokości:

- zatrudnienie pracownika ustało z dniem 30.09.2004r. W październiku przyznano tej osobie nagrodę za trzeci kwartał, której wypłata nastąpiła 20.10.2004r. W/w osoba z dniem 1.10.2004r. została zatrudniona w innym zakładzie pracy i ma z tego tytułu za październik koszty uzyskania od wynagrodzenia. W przypadku odliczenia kosztów uzyskania przychodu od wypłaconej nagrody, osoba ta będzie miała w 2004r. koszty uzyskania za 13 miesięcy.

- zatrudnienie pracownika ustało z dniem 10.08.2004r. W dniu 28.02.2005r. (...) dokonał wypłaty dodatkowego wynagrodzenia za 2004r. z Zakładowego Funduszu nagród tzw. „13”.

Zdaniem wnioskodawcy brak jest podstaw prawnych do zastosowania kosztów uzyskania przychodu w przedstawionej sytuacji, ponieważ z dniem ustania zatrudnienia wygasa tytuł uprawniający do zastosowania kosztów , ponadto w zeznaniu rocznym z tytułu zatrudnienia można odliczyć koszty uzyskania przychodu za 12 miesięcy.

Zgodnie z obowiązującym od 1.01.2004r. brzmieniem art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 26.07.1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm. ) koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy,spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej , w przypadku gdy :1/ podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy, wynoszą 102zł 25gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227zł,2/ podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, nie mogą przekroczyć łącznie 1.840 zł 77gr za rok podatkowy,3/ miejsce stałego lub czasowego zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, wynoszą 127zł 82gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533zł 84gr,4/ podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, nie mogą przekroczyć łącznie 2.300zł 94gr za rok podatkowy.

W myśl art. 12 ust. 1 w/ cyt ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń , a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze , wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody , ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego , czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powołanych przepisów wypłacona przez zakład pracy nagroda oraz wynagrodzenie z Zakładowego Funduszu Nagród jest dla zwolnionego pracownika przychodem ze stosunku pracy o którym mowa w art. 12 ust.1 ustawy. Zakład pracy jako płatnik jest zobowiązany na podstawie art. 31 w/wym. ustawy, obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy.

Wypłacone w 2005r. po ustaniu zatrudnienia wynagrodzenie tzw. „13” nakłada na płatnika obowiązek obliczenia zaliczki na podatek z zastosowaniem kosztów uzyskania w wysokości obowiązującej w 2005r. tj. w kwocie 102zł 25 gr miesięcznie.

Przy obliczaniu zaliczki na podatek od wypłaconych kwot zakład pracy winien uwzględnić koszty uzyskania przychodu wynikające z art. 22 ust.2 o których mowa wyżej. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, że świadczenie to jest związane z zatrudnieniem pracownika, bez znaczenia jest fakt, że otrzymujący świadczenie w momencie jego otrzymania nie jest zatrudniony u płatnika.

Przytoczone przepisy art. 22 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ograniczają jednakże wysokość rocznych kosztów uzyskania do wysokości 1.227zł w przypadku uzyskiwania przychodów od jednego zakładu pracy. Tak więc w opisanych sytuacjach podatnik w zeznaniu podatkowym za 2004r. i 2005r. będzie mógł uwzględnić koszty uzyskania maksymalnie za 12 miesięcy tj. kwotę 1.227zł.

Reasumując, w opisanym stanie prawnym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pile uznaje za nieprawidłowe przedstawione stanowisko (....) zawarte we wniosku z dnia 14.02.2005r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania niniejszego postanowienia .