Stan faktyczny: Z wniosku wynika, że w grudniu 2004 r. z okazji Świąt Bożego Narodzenia zakład wydał emerytom i rencistom bony.Od wartości tych bonów wnioskodawca jako płatnik pobrał zryczałtowany podatek dochodowy.

Pytanie strony: Czy prawidłowo od wydanych bonów towarowych emerytom i rencistom pobrano i odprowadzono podatek ryczałtowy?

Ocena prawna stanu faktycznego: Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach wyjaśnia - zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami), w brzmieniu obowiązującym od 01-01-2004 r. wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł. W związku z powyższym otrzymane przez emerytów i rencistów świadczenia rzeczowe w postaci bonów towarowych oraz ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń są zwolnione od podatku łącznie do wysokości 2.280,00 zł, w roku podatkowym. Jeżeli wymienione świadczenia przekroczą limit zwolnienia od podatku, to płatnik jest obowiązany do pobrania od nadwyżki, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% oraz odprowadzić go do 20 dnia miesiąca następnego na rachunek urzędu skarbowego, przesyłając równocześnie deklarację PIT-8A. Jeśli emeryt lub rencista otrzymał wyłącznie świadczenia rzeczowe (nie pieniądze) przekraczające limit, to na podstawie art. 41 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych musi wpłacić płatnikowi kwotę należnego podatku przed przekazaniem mu świadczenia.

Z art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy wynika natomiast, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń rzeczowych otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, z zastrzeżeniem, iż rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten daje podstawę do zwolnienia od podatku świadczeń rzeczowych otrzymanych przez pracownika do wysokości 380 zł rocznie, o ile zostały sfinansowane bądź dofinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, wykluczając wprost z tego zwolnienia m. in. bony towarowe. Wobec powyższego pracodawca jest obowiązany zawsze do pobrania od wartości przekazanych pracownikom bonów, zaliczki na podatek dochodowy, traktując je odpowiednio, zgodnie z art. 12 ust. 1 w/w ustawy, jako składnik wynagrodzenia pracownika w miesiącu ich otrzymania.

Powołane powyżej przepisy, tj. art. 21 ust. 1 pkt 38 i pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, funkcjonują niezależnie od siebie i w sposób odmienny regulują kwestie korzystania ze zwolnienia od podatku świadczeń rzeczowych otrzymanych przez emerytów i rencistów od tego rodzaju świadczeń przekazanych pracownikom. Jedynie w przypadku otrzymania świadczeń rzeczowych przez pracowników ustawodawca wprost wyklucza korzystanie ze zwolnienia bonów towarowych i innych znaków uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi. Ponadto należy zauważyć, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 38 w/w ustawy nie zawiera warunków dotyczących źródeł finansowania tych świadczeń. W świetle powyższego nie można utożsamiać ze sobą tych odrębnych norm prawnych.

Zatem otrzymane przez emerytów i rencistów w 2004 r. świadczenia rzeczowe - także w postaci bonów towarowych - oraz ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń są zwolnione od podatku łącznie do wysokości 2.280,00 zł.
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego stanowisko zawarte we wniosku z dnia 15.03.2005 r. jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja :
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla płatnika / inkasenta / następcy prawnego podatnika / osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.