P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 216, oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa / Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 / - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nysie stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 07.03.2005r /data wpływu 15.03.2005r/ o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie dotyczącej powstania różnic kursowych przy wzajemnej kompensacie zobowiązań - jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 15.03.2005r do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej różnic kursowych przy wzajemnej kompensacie zobowiązań.
Pismem złożonym w dniu 17.03.2005r wnioskodawcy uzupełnili braki formalne wniosku.
Jak stanowi art.14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz /prezydent miasta/, starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art.14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco :
Podatnicy prowadzą działalność handlowo-usługową w ramach której dokonują wymiany handlowej z kontrahentem zagranicznym. Kontrahent zagraniczny z którym współpracują podatnicy jest jednocześnie odbiorcą i dostawcą towarów handlowych. By nie dokonywać wzajemnych przelewów pieniężnych ustalono z kontrahentem, iż zostanie dokonana kompensata wzajemnych roszczeń. Zobowiązania i należności są wyrażone w walucie obcej i w wyniku dokonania kompensaty powstają różnice kursowe. Kompensata wzajemnych roszczeń następuje według niższego kursu waluty. Różnice kursowe wynikające z takiego rozliczenia podwyższają, bądź obniżają koszty uzyskania przychodu lub przychody i w taki sposób ujmowane są w deklaracji podatkowej.

Stanowisko wnioskodawcy:
Podatnicy uważają, że różnice kursowe wynikające z wzajemnej kompensaty zobowiązań i należności ustala się na podstawie art.22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. podatku dochodowym od osób fizycznych / D.U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm./ - zgodnie z którym koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy to odpowiednio koszty podwyższa się lub obniża o te różnice. Taki sam mechanizm ma zastosowanie do przychodów zgodnie z art.14ust.1a wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dokonując analizy stanu faktycznego, Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje.
Zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych / D.U. z 2000 r. Nr 14 poz.176 ze zm./ - kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W myśl art. 14 ust.1 i 1a w/w ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich z dnia uzyskania przychodu ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski. Jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

W świetle powołanych przepisów podatkowych należy uznać, iż różnice kursowe mające wpływ na koszty oraz przychody powstają w przypadku płatności drogą transferu środków pieniężnych za pośrednictwem banku. Różnice kursowe powstają poprzez porównanie zmiennych kursów walut w stosunku do złotego i mają charakter kasowy związany z faktycznym wpływem dewiz na konto bankowe. W przypadku dokonywania rozliczeń z kontrahentem w ramach kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności dochodzi do ich umorzenia, nie dochodzi natomiast do faktycznej zapłaty, przekazania dewiz.
W przedstawionym stanie faktycznym rozliczenia z kontrahentem zagranicznym dokonywane są w jednej walucie w formie wzajemnej kompensaty bez pośrednictwa bankowego, dewizy nie wpływają na rachunek bankowy wspólników, a więc nie powstają różnice kursowe wpływające na przychody i koszty w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wzajemna kompensata zobowiązań i należności jest formą likwidacji istniejącego stosunku prawnego, prowadzącą do umorzenia wzajemnych należności i zobowiązań. Wskutek potrącenia, wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej (art.498 § 2 Kodeksu cywilnego). W wyniku potrącenia (kompensaty) nie dochodzi jednak do faktycznej zapłaty dokonanej w pieniądzu a jedynie do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej, co skutkuje zaspokojeniem wierzyciela. Ponieważ w przypadku kompensaty nie następuje zapłata w formie pieniężnej, brak jest podstaw do wyceny wierzytelności podlegających potrąceniu według kursu obowiązującego w dniu dokonania tej operacji co powoduje iż, nie powstaną różnice kursowe mające wpływ na wysokość kosztów bądź przychodów podatkowych.
W związku z powyższym stwierdza się jak w sentencji postanowienia.

Zgodnie z art.14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.
Zgodnie z art.14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje na podstawie art.236 § 2 pkt.1 Ordynacji podatkowej prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu terminie 7 dni od daty doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie w znakach skarbowych zgodnie z art.1 ust.1 pkt 1 lit.a ustawy z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej / Dz.U. Nr 86, poz.960 ze zm./.