Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym Spółka jest podmiotem prowadzącym na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej działalność gospodarczą w zakresie produkcji części samochodowych. Części te są następnie sprzedawane głównie do odbiorców – członków Unii Europejskiej. Często warunki umów powodują, że za transport towaru płaci odbiorca i w takich wypadkach otrzymanie potwierdzonego dokumentu od przewoźnika jest utrudnione, a czasami wręcz niemożliwe. Spółka posiada następujące dokumenty:

1. kopię faktury dostawy na której widnieje specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę tego towaru. Brak jest natomiast dokumentu CMR potwierdzonego przez przewoźnika że towar został dostarczony.
2. kopię faktury dostawy na której widnieje specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz wydruk z oficjalnej strony internetowej firmy X (Spółka posiada własne hasło logowania i jest użytkownikiem systemu) noty zawierające nr części, ilość sztuk oraz datę odbioru towaru przez nabywcę. Wg tych not są dokonywane zapłaty za poszczególne dostawy. Wydruki z oficjalnej strony internetowej nie posiadają pieczątki ani podpisu. Brak jest dokumentu CMR potwierdzonego przez przewoźnika że towar został dostarczony.

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 42 ustawy o VAT zastosowanie stawki 0% przy wewnatrzwspólnotowej dostawie towarów wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków. Pierwszy z nich polega na posługiwaniu się numerem identyfikacji podatkowej nadanej przez właściwe państwo członkowskie dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT UE. Drugim jest posiadanie dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zdaniem Spółki w obu wymienionych wyżej przypadkach warunki z art. 42 ustawy o VAT zostały spełnione a co za tym idzie Spółka ma prawo do zastosowania dla dostawy stawki 0%. Spółka posiada tzw. CMR wyjścia tj. potwierdzenie, że towar został odebrany przez przewoźnika. Nie jest on potwierdzony przez odbiorcę, gdyż potwierdzony egzemplarz jest dokumentem firm transportowych, stanowiący dowód właściwie wykonanej usługi. Mając powyższe na uwadze, chcąc zastosować stawkę 0% przy dostawie wewnątrzwspólnotowej zdaniem Spółki powinna ona posiadać dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę tego towaru. Dokumentem tym w przypadku 1 są potwierdzone przez odbiorcę zestawienia wysyłek danego miesiąca zawierające nr części, ilość sztuk i wartość a w przypadku 2 oficjalny wydruk ze strony internetowej odbiorcy potwierdzający tę dostawę.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 42 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10 na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Istotą wewnątrzwspólnotowej dostawy jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia, tj. państwie, do którego towar jest docelowo przemieszczany, tym samym objęcie tej sprzedaży w kraju stawką 0%. Opodatkowanie dostawy wewnątrzwspólnotowej tą stawką uzależnione jest jednak od spełnienia m.in. warunków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, który uzależnia możliwość zastosowania stawki 0% od wejścia w posiadanie stosownych dowodów, określonych m. in. w art. 42 ust. 3 ustawy VAT. Powołany przepis art. 42 ust. 3 ustawy wymienia w zasadzie w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy posłużyć się dla udokumentowania dostarczenia towarów tj. udowodnienia że faktycznie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego w przypadku gdy przewóz zlecany jest przewoźnikowi (spedytorowi).

Zgodnie z postanowieniami art. 42 ust. 3 dowodami dostawy wewnątrzwspólnotowej są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi);
2. kopia faktury dostawy;
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednak, zgodnie z brzmieniem ustępu 11 art. 42 ustawy o VAT w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt. 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania.

Z powołanych przepisów - art. 42 ust. 3 i 42 ust. 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - można wysnuć wniosek, że dokumenty, jakimi podatnik posłuży się dla wykazania, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju winny okoliczność tę jednoznacznie, w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzać. Istotne znaczenie ma zatem także możliwość zidentyfikowania nadawcy takiego potwierdzenia.

Z dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 winno wynikać kto, komu, co, gdzie i kiedy dostarczył, gdyż informacje te są niezbędne dla potwierdzenia dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, jej przedmiotu, oraz momentu powstania obowiązku podatkowego. Okoliczności te musi udowodnić podatnik stosujący stawkę 0%, gdyż to na nim, jako korzystającym z uprawnienia będzie ciążył obowiązek dowodowy.

Ponadto należy podkreślić, iż Podatnik winien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres. W innym przypadku przedmiotową dostawę, zgodnie z art. 42 ust. 12, należy wykazać w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Jednocześnie otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa powyżej, w terminie późniejszym, niż określony w ust. 12, upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazano dostawę towarów (art. 42 ust. 13).

Należy nadmienić, iż brak jest uregulowań dotyczących formalnego wzoru dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 tj. dokumentu potwierdzającego przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Technika sporządzenia dokumentu nie została tym samym przez ustawodawcę określona, zatem w opinii tut. organu papierowy wydruk wygenerowany na podstawie internetowego dostępu do baz danych odbiorcy, o którym mowa w przedmiotowym piśmie Spółki może być dokumentem potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według stanowiska przedstawionego w piśmie Spółki dowodami wystarczającymi do zastosowania stawki 0% są dowody wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Z uwagi na fakt iż dokumenty wymienione w piśmie Spółki niejednoznacznie potwierdzają, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia, zdaniem tutejszego organu, należy je uzupełnić dowodami wymienionymi w cytowanym wyżej art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe w obu przedstawionych przypadkach.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.