Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28.01.2005 r., który wpłynął w dniu 02.02.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej możliwości odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturze dokumentującej pobór opłaty za zamówioną, lecz nie odebraną ilość gazu, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.

Spółka zawarła z dostawcą umowę o wieloletnie dostawy gazów technicznych, zużywanych przez Spółkę w procesach hutniczych. Spółka zobowiązała się:

1. zaspokajać swoje potrzeby w zakresie gazów technicznych poprzez ich zakup w ilościach minimalnych, określonych w umowie;

2. zapłacić za minimalne ilości tych gazów, określone umową, nawet gdyby ich nie odebrano; zapłatę w takim przypadku określono jako opłatę za gotowość.

Gazy dostarczane są rurociągiem, a ich odebraną ilość wyznaczają procesy technologiczne huty, które wymagają ciągłych dostaw gazów pod określonym ciśnieniem. Wielkość zużycia zależy m.in. od asortymentu i ilości wyrobów produkowanych w danym dniu. Z kolei bloki produkujące gazy techniczne posiadają określone minimalne moce produkcyjne i ich zmniejszenie, ze względu na konieczność zapewnienia Spółce ciągłości dostaw gazu o określonych parametrach, nie jest technicznie możliwe. Ani dostawca, ani Spółka nie ma możliwości magazynowania zamówionych lecz nie zużytych w bieżącym procesie produkcji gazów technicznych – nadwyżkę gazów z instalacji dostawca wypuszcza do atmosfery.

Do 30 kwietnia 2004 r. dostawca obciążał Spółkę notami księgowymi, a „opłaty za gotowość” traktowane były jako rodzaj odszkodowania za niewywiązanie się z zobowiązania do odbioru umówionej ilości gazu. Od maja 2004 roku dostawca pobierane „opłaty za gotowość” opodatkowuje stawką podatku w wysokości 22% i dokumentuje fakturą VAT z tytułu „dodatkowej opłaty za gaz zgodnie z umową dostawy gazów technicznych”. Postępowanie takie uzasadnia tym, że w myśl obecnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług każde odpłatne świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, jest świadczeniem usług, w tym również zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub tolerowanie czynności czy też sytuacji.

Czy dostawca słusznie opodatkowuje „opłaty za gotowość” i czy w związku z tym Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturach VAT wystawionych przez dostawcę...

Spółka stoi na stanowisku, że postępowanie dostawcy jest prawidłowe (dostawca świadczy usługę tolerowania czynności nieodbierania gazów przez Spółkę, pobierając za to umówione wynagrodzenie) i wobec tego Spółka może odliczać podatek naliczony przez dostawcę.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Na postawione przez Spółkę pytanie należy odpowiedzieć twierdząco – ma ona prawo obniżyć podatek należny o podatek naliczony wykazany w fakturach wystawionych przez dostawcę gazów technicznych z tytułu „dodatkowej opłaty za gaz zgodnie z umową dostawy gazów technicznych”, gdyż jest to czynność podlegająca opodatkowaniu. Nie jest to jednak świadczenie usługi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o ptu, w tym również usługi, która ma polegać na tolerowaniu czynności nieodbierania gazów przez Spółkę czy też utrzymywaniu gotowości produkcyjnej.

W przedstawionym stanie faktycznym decydujące znaczenie ma fakt, że dostawca, realizując postanowienia umowy, nieprzerwanie wytwarza i dostarcza Spółce rurociągiem gazy techniczne w ilościach nie mniejszych niż określone w umowie minimum. Następuje więc wytworzenie produktu i oddanie go do dyspozycji Spółki, co niewątpliwie oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania tym produktem – Spółka może zużyć przeznaczony dla niej gaz stosownie do bieżących potrzeb, lub po prostu go nie pobrać z rurociągu i pogodzić się z jego stratą (wypuszczeniem nadwyżki do atmosfery), za co godzi się jednak zapłacić. Ze strony dostawcy gazów technicznych pobór opłaty dodatkowej za nieodebrany gaz następuje w wyniku dokonania odpłatnej dostawy towaru w rozumieniu art. 7 ustawy o ptu.

Usługa utrzymywania przez dostawcę stanu gotowości ma miejsce wówczas, gdy dostawca, ponosząc związane z tym koszty, utrzymuje zakład w stanie umożliwiającym niezwłoczne spełnienie świadczenia, w razie wystąpienia o to odbiorcy. Dostawca nie dokonuje jednak w tym czasie dla tego odbiorcy świadczenia zasadniczego. Utrzymywanie gotowości do dostarczenia towaru jest świadczeniem odrębnym od samej dostawy towaru, która występuje w następstwie tej gotowości lub może nie wystąpić w ogóle.