POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ( jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku z dnia 21.02.2005 r., który wpłynął w dniu 22.02.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia zakupu napojów alkoholowych do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.02.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gliwicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podczas spotkań z kontrahentami firmy, prowadzonymi w ramach działalności przedsiębiorstwa następuje poczęstunek gości napojami alkoholowymi.

Pytanie Spółki brzmi: „Czy do kosztów uzyskania przychodów możemy zaliczyć wydatki na zakup ww. napojów alkoholowych w niewielkich ilościach tj. do 0,25% przychodu...”

Zdaniem Spółki wydatki na zakup napojów alkoholowych w ilościach nie przekraczających 0,25% przychodu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów (kosztów reprezentacji i reklamy).

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w art. 15 ust. 1 stanowi, iż „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy”.

Z powyższego zapisu wynika, iż kryteriami kwalifikującymi dany wydatek do grupy kosztów uzyskania przychodów są:
· poniesienie wydatku w celu uzyskania przychodu co oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów pod warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu,
· niezakwalifikowanie wydatku do grupy wydatków nie uznanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy „nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób”.

W związku z tym, możliwość zaliczenia przez spółkę określonych wydatków w koszty uzyskania przychodów uzależniona jest nie tylko od tego czy dane wydatki zostały wymienione w ustawie jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, ale również od tego, czy wydatki takie są „poniesione w celu osiągnięcia przychodów”.

Stanowi o tym art. 15 ust. 1 ustawy, a treść tego przepisu oznacza, że aby dane wydatki mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy wskazujący, że dzięki ich poniesieniu spółka osiągnęła lub mogła osiągnąć przychód.Zasada ta dotyczy również „limitowanych” wydatków na reprezentację i reklamę.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia „reprezentacja i reklama”, dlatego też należy stosować wykładnię językową. Słownik języka polskiego (PWN, Warszawa 1981 r.) pod pojęciem reprezentacji określa „okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem lub pozycją społeczną”, natomiast reklamę definiuje jako „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecenie czegoś”.

W związku z tak rozumianym pojęciem reprezentacji organ podatkowy stwierdza, że nie każdy wydatek związany ze spotkaniami bądź wizytą kontrahentów może być zaliczony dla celów podatkowych do kosztów uzyskania przychodów.Praktyka związana z konsumpcją lub dawaniem alkoholu wypływająca z prawa zwyczajowego nie może w żadnym razie być podstawą dla wykładni przepisów prawa podatkowego.

Muszą to być wydatki, które służą kształtowaniu wizerunku firmy oraz wiedzy o jej działaniach i produktach, zachęcają do ich nabywania, albo przedmioty zwyczajowo wręczane jako upominki. Poprzez takie działania Spółka kształtuje opinie o firmie wśród swoich kontrahentów, a także potencjalnych klientów. Zdaniem Organu podatkowego takiego charakteru nie ma rzecz, o której mowa w piśmie Spółki tj. alkohol, tym bardziej, iż zgodnie z ustawą z dnia 26.10.1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231) w brzmieniu art. 14 ust. 1 zabrania się sprzedaży, podawania i spożywania napojów alkoholowych między innymi na terenie zakładów pracy oraz miejsc zbiorowego żywienia pracowników.

Reasumując tutejszy Organ podatkowy stwierdza, że wydatki poniesione na zakup alkoholu na cele reprezentacji do spożycia podczas spotkań z kontrahentami, nie mają związku przyczynowo-skutkowego z uzyskanymi przychodami, a ich jednoznacznie negatywna ocena przesądza, o tym iż nie można ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.