Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. nr 8 poz. 60) oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 z późn.zm.) w odpowiedzi na pisemny wniosek Powiatu z dnia 21.03.2005 r. złożony do tut. organu podatkowego w dniu 21.03.2005 r. o interpretację zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym w związku z zapytaniem: czy w sytuacji gdy podmiot pierwotnie nabył prawo użytkowania wieczystego w drodze decyzji administracyjnej a następnie dokonuje zbycia tego prawa przez czynność cywilnoprawną to czy opłata roczna którą będzie uiszczał nabywca tego prawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku po wnikliwej analizie stanowiska wnioskodawcy, który uważa, iż opłata roczna którą będzie uiszczał nabywca dalej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT postanawia uznać, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Powiat zwrócił się w dniu 21.03.2005 r. z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Przedstawiając stan faktyczny podatnik podaje, iż zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603) organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest Starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej. Do zadań Starosty należy: naliczanie, aktualizowanie oraz pobieranie opłat za prawo użytkowania wieczystego nabyte przez użytkowników wieczystych w formie aktu notarialnego, aktualizowanie przez pobieranie opłat za prawo użytkowania wieczystego ustanowione w drodze decyzji administracyjnych. Nabycie prawa użytkowania wieczystego następuje w następujących sytuacjach:

1. Prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 06.12.1990 r. nabyła osoba prawna. Fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego został potwierdzony decyzją wojewody,
2. Prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 06.12.1990 r. nabyła osoba prawna. Fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego został potwierdzony decyzją wojewody. Osoba prawna została przekształcona w Spółkę Akcyjną. Przekształcenie i nabycie praw przez Spółkę zostało zawarte w formie aktu notarialnego,
3. Prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 06.12.1990 r. nabyła osoba prawna. Fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego został potwierdzony decyzją wojewody. Tak ustanowione prawo zostało przeniesione w drodze umowy cywilno-prawnej zawartej w formie aktu notarialnego przez użytkownika wieczystego na rzecz innej osoby prawnej czy fizycznej,
4. Prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 06.12.1990 r. nabyło przedsiębiorstwo państwowe. Fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego został potwierdzony decyzją wojewody. Następnie wszczęty został przeprowadzony proces prywatyzacji polegający na tym, że przedsiębiorstwo państwowe zostało zlikwidowane a mienie zlikwidowanego przedsiębiorstwa w tym prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało oddane osobie prawnej do odpłatnego korzystania w tym uiszczenie opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego. Po spełnieniu zawartych warunków Minister Skarbu Państwa umową zawartą w formie aktu notarialnego przeniósł prawo użytkowania wieczystego na rzecz omawianej osoby prawnej,
5. Prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa jednostka badawczo-rozwojowa na podstawie przepisów ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych. Fakt nabycia prawa użytkowania wieczystego w trybie tych przepisów nie wymaga potwierdzenia w formie decyzji administracyjnej czy umowy lecz uwidoczniona w księdze wieczystej na skutek postępowania wieczystoksięgowego,
6. Organ reprezentujący Skarb Państwa oddał nieruchomość w użytkowanie wieczyste osobie prawnej czy fizycznej umową cywilno-prawną zawartą w formie aktu notarialnego.

Jak wynika z powyższego Starosta pobiera opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów Skarbu Państwa ustanowionego z mocy prawa i w drodze umowy cywilno-prawnej. Wobec powyższego Powiat pyta; czy w sytuacji gdy podmiot pierwotnie nabył prawo użytkowania wieczystego w drodze decyzji administracyjnej a następnie dokonuje zbycia tego prawa przez czynność cywilnoprawną to czy opłata roczna którą będzie uiszczał nabywca tego prawa będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?

Naczelnik Urzędu Skarbowego na podstawie art. 14a § 1 cyt. ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa w związku z wniesionym zapytaniem z dnia 21.03.2005 r. - data wpływu do urzędu 21.03.2005 r., dotyczącym stosowania przepisów prawa podatkowego po analizie przedstawionego przez Powiat stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie postanawia, uznać iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe. Zgodnie z art. 5 cytowanej ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. Odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. Eksport towarów,
3. Import towarów,
4. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 ze zm.). Zgodnie z art. 232 Kodeksu cywilnego, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność gmin lub związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. Zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 11.03.2004 r. przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 ustawy o VAT, nie daje bowiem praw do rozporządzania gruntem jak właściciel ani nie zostało wymienione pośród praw wskazanych w przepisie. Według art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy przez świadczenie usług (...) rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 (...).

Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą, uznać należy, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 cytowanej ustawy. Od 01.05.2004 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu jest innym niż własność prawem rzeczowym oraz niewątpliwie wartością niematerialną i prawną, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem przedmiotowe opłaty, których termin płatności przypada po 01.05.2004 r. podlegają regulacjom ustawy o VAT i zgodnie z art. 41 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 11.03.2004r. stosuje się do nich stawkę VAT 22 % . Ustawodawca nie określił dla tej czynności obniżonej stawki VAT, ani też nie przewidział zwolnienia z opodatkowania tego typu usług. Natomiast zgodnie z § 1 ust. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11.10.2004 r. zmieniającego rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 224, poz. 2277) zwalnia się od podatku oddawanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowe przeznaczone na cele rolnicze. Zatem z dniem wejścia w życie przedmiotowego rozporządzenia również i opłaty roczne w przypadku oddania w wieczyste użytkowanie gruntów przeznaczonych na cele rolnicze będą zwolnione.

Jednocześnie tut. organ podatkowy nadmienia, iż; z godnie z art. 29 ust. 1 cytowanej ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2 - 22, art. 30 - 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług. Ponadto, biorąc pod uwagę treść wyżej wymienionego art. 5 pkt. 1 cyt. ustawy w przypadku gdy organ władzy publicznej realizujący swoje zadania przez powołaną jednostkę budżetową wykonuje odpłatnie czynność polegającą na pobieraniu opłat rocznych za oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości Skarbu Państwa dokonuje transakcji, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług , bowiem stanowią czynności o charakterze cywilnoprawnym tzn. są realizowane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych i mieszczą się w pojęciu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust.2 cyt. ustawy o VAT. Jak więc wynika z powyższego, organy władzy publicznej oraz urzędy je obsługujące są podatnikami VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności które mają charakter cywilnoprawny, będą to wszelkie realizowane przez te organy czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej. W tym tylko, bowiem zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej. Wskazać należy również, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji pojęcia użytkowania wieczystego powstałego na mocy umowy cywilno-prawnej czy też powstałego na mocy decyzji administracyjnej. Wobec czego należy się posłużyć się posiłkowo definicjami z innych gałęzi prawa.

Naczelnik Urzędu Skarbowego uprawniony jest do udzielenia pisemnych informacji o zakresie stosowania tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt. 2 cytowanej ustawy Ordynacji podatkowej pod pojęciem przepisów prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Niniejsze postanowienie dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę jak i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jeżeli jednak wnioskodawca zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Niniejsza interpretacja - zgodnie z art. 14b § 2 cytowanej ustawy Ordynacja podatkowa jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji. Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie ul. Geodetów 1 za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sanoku w terminie 7 dni od dnia otrzymania postanowienia. Zażalenie na postanowienia zgodnie z art. 222 cyt. Ustawy Ordynacja podatkowa, winno zawierać zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a oraz art. 9 ustawy z dnia 09.09.2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U z 2004 r. Nr 253, poz. 2532) zażalenie i załączniki do zażalenia podlegają opłacie skarbowej w/g. stawki; 5,- zł od zażalenia i po 0,50 zł od załącznika do zażalenia.