P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 roku, nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sosnowcu, stwierdza że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 22.02.2005 r., który wpłynął do tut. urzędu skarbowego w dniu 01.03.2005 roku, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT sprzedaży przez Podatnika w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami gruntu stanowiącego zgodnie z danymi wynikającymi z ewidencji gruntów nieużytek, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 01.03.2005 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 a § 1 w/cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Podatnik prowadzi postępowanie w sprawie sprzedaży w trybie bezprzetargowym na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami (poprawienie warunków zagospodarowania nieruchomości bezpośrednio przyległej) nieruchomości składającej się z działki nr 2/47 o powierzchni 18 m² oraz działki nr 23/2 o powierzchni 166 m². Według danych wynikających z operatu ewidencji gruntów działka nr 2/47 jest gruntem rolnym, natomiast działka 23/2 stanowi nieużytek. Przedmiotowe nieruchomości nie są zabudowane, lecz usytuowane wśród działek budowlanych. Wnioskodawcy wystąpili o nabycie tych działek celem poprawy zagospodarowania swej nieruchomości, która jest działką budowlaną. Dla tych terenów nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, który określiłby przeznaczenie tych nieruchomości. Wobec tego jedyną podstawą do określenia przeznaczenia gruntów są dane z operatu ewidencji gruntów. Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem dotyczącym opodatkowania podatkiem od towarów i usług gruntów oznaczonych w ewidencji jako nieużytek.

Zgodnie ze stanowiskiem wnioskodawcy zawartym we wniosku - w stosunku do przedmiotowej nieruchomości należy odstąpić od naliczenia podatku VAT z uwagi na brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11.03.2004 roku o podatku od towarów i usług.

Tutejszy organ dokonuje oceny prawnej zaprezentowanego stanowiska jak niżej:

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast kierując się brzmieniem art. 2 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy o VAT pod pojęciem towaru rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zatem od 1 maja 2004 roku grunt jest towarem w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dostawy, których przedmiotem są zarówno nieruchomości gruntowe zabudowane, jak i niezabudowane. Jednakże w przypadku nieruchomości niezabudowanych opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają jedynie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Sprzedaż pozostałych gruntów niezabudowanych, nie przeznaczonych pod zabudowę podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy dostawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, konieczne jest określenie charakteru i przeznaczenia gruntu będącego przedmiotem dostawy. Ustawodawca w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług nie wskazuje w oparciu, o jakie dokumenty dostawca gruntu określa ich przeznaczenie, zatem zasadnym jest posłużenie się przepisami prawnymi (znajdującymi się poza ustawą o podatku od towarów i usług) obowiązującymi w przedmiotowym zakresie.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.03.2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Jednakże z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Gmina nie posiada miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotowe grunty, natomiast dokumentacją stanowiącą podstawę ustalenia przeznaczenia gruntów będących przedmiotem dostawy jest w tym przypadku operat ewidencji gruntów prowadzony w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29.03.2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454).

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17.05.1989 roku: Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 roku, Nr 100, poz. 1086 z późn. zm.), pod pojęciem ewidencji gruntów i budynków rozumie się jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. W myśl art. 21 ust. 1 w/cyt. ustawy dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego (...). Kierując się brzmieniem art. 24 ust. 1 w/w ustawy informacje o gruntach, budynkach i lokalach zawiera operat ewidencyjny, który składa się z map, rejestrów i dokumentów uzasadniających wpisy do tych rejestrów.

Zatem w ocenie tut. organu podatkowego - skoro na podstawie danych wynikających z operatu ewidencji gruntów i budynków nieruchomość będąca przedmiotem dostawy dokonanej przez Podatnika składa się z działki stanowiącej nieużytek, to dostawa takiej nieruchomości korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 w/cyt. ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku przez podatnika.

Zgodnie z art., 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Postanowienie niniejsze na mocy art. 143 ustawy - Ordynacja podatkowa wydane zostało z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach, Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku - Białej: 43-300 Bielsko- Biała, ul. Traugutta 2a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
W przypadku wniesienia zażalenia, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a - ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 roku, Nr 253, poz. 2532 z późn. zm.), wniesione zażalenie winno zawierać znaki opłaty skarbowej w wysokości 5,00 zł.