POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 216 § 1, art. 14A § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08. 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz.60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzegu uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte w piśmie z dnia 17.03.2005r. ( wpływ do tutejszego organu podatkowego 18.03.2005) w sprawie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie możliwości zaliczenia w poczet kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości inwestycji w obcym środku trwałym.

UZASADNIENIE

W myśl art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08. 1997r. -Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w §1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie - art. 14a § 4 Ordynacji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż spółka w 1999 roku poniosła nakłady inwestycyjne w wynajmowanych od ...............magazynach. Poniesione nakłady na tworzenie biura oraz działu sprzedaży w kwocie .............. zł. zostały zakwalifikowane jako inwestycja w obcym środku trwałym a następnie amortyzowane.
W 2005 roku spółka zwróciła się do .................. o możliwość wykupu dzierżawionych obiektów. Po otrzymaniu negatywnej odpowiedzi zostały zakupione inne obiekty magazynowe. Poniesione nakłady inwestycyjne nie zostały w pełni zamortyzowane. Pozostała niezamortyzowana kwota wynosi ........... zł.
Państwa zdaniem, jeżeli likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym nie była spowodowana zmianą prowadzonej działalności, to powstała strata powinna stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 a ust. 2 pkt 1 ustawy z 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. Z 2000r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania inwestycje w obcych środkach trwałych, z tym że, stosownie do art. 22 j ust. 4 pkt 1 w/w ustawy dla inwestycji w obcych budynkach lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy-niż 10 lat.
Jeżeli więc umowa najmu zostanie rozwiązana przed upływem 10 lat, to wraz z jej zakończeniem podatnik musi zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a więc nie dojdzie do zaliczenia pełnej wartości wytworzonej inwestycji do kosztów uzyskania przychodów.
Po wygaśnięciu umowy podatnik nie ma możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych, ani zaliczenia niezamortyzowanej części w koszty uzyskania przychodów, ponieważ nie użytkuje ww. inwestycji do celów własnej działalności gospodarczej. Poniesione koszty może podatnikowi ewentualnie zrekompensować właściciel nieruchomości, dokonując zwrotu niezamortyzowanej kwoty. Podatnik mógł się również zabezpieczyć na wypadek rozwiązania umowy lub jej wygaśnięcia co do sposobu uzyskania zwrotu poniesionych nakładów według ich wartości z chwilą zwrotu przedmiotu najmu, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota otrzymanego zwrotu w części nieprzekraczającej wartość niezamortyzowanej części inwestycji nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu.
Jak wynika z załączonego pisma, ......... odmówiło zwrotu niezamortyzowanych nakładów inwestycyjnych. Jednakże powyższa kwestia może być przez spółkę rozstrzygana na drodze postępowania cywilnego.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż spółka nie ma prawa do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego w postaci inwestycji w obcym obiekcie. Stanowisko spółki zawarte w piśmie z dnia 17.03.2005 należy uznać za błędne.

Jednocześnie należy wskazać, że niniejsza informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego przedstawionego we wniosku na dzień zaistnienia tego zdarzenia.

tosownie z art.14b§1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja o której mowa wart. 14a§1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa wart. 14a §4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja, o której mowa w art. 14a §1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowych właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 (art. 14b §2 Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia w trybie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzegu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia - art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zażalenie, zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia.