Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), w odpowiedzi na wniosek Spółki z dnia 19.01.2005 r. (wpływ do tutejszego urzędu dnia 24.01.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia przez Spółkę usług na podstawie umów zawartych z operatorami telekomunikacyjnymi, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanawia uznać wyrażone w wniosku stanowisko Spółki za prawidłowe.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z dnia 7.04.2005 r., Spółka podała, iż przedmiotem jej działalności są usługi telekomunikacyjne. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera umowy z innymi operatorami telekomunikacyjnymi na świadczenie usług dla wszystkich abonentów za pośrednictwem infrastruktury tych operatorów. W ramach umowy Spółka dzierżawi od operatorów numery telefoniczne. W wyniku prowadzonej przez Spółkę działalności abonenci różnych operatorów wykonują połączenia telefoniczne z dzierżawionymi przez Spółkę numerami. Za wykonane połączenia Spółka nie otrzymuje zapłaty bezpośrednio od abonentów, lecz za pośrednictwem operatora telekomunikacyjnego, w sieci którego zarejestrowany jest numer, z którego wykonano połączenie. Umowy zawarte z operatorami telekomunikacyjnymi, regulujące świadczenie usług przez Spółkę, określają terminy płatności za wykonane usługi. Dodatkowo Spółka podała, iż posiada koncesję telekomunikacyjną oraz know-how i wyposażenie techniczne, niezbędne do wykonywania opisanych usług. Reklamę oferowanych produktów przygotowuje Spółka (a nie operatorzy telekomunikacyjni, od których Spółka dzierżawi numery telefoniczne), wskazując stosowane numery telefonów w sieciach innych operatorów, pod którymi dostępne są świadczone przez Spółkę usługi.

Do przedstawionego stanu faktycznego Spółka wystąpiła z zapytaniem o moment powstania obowiązku podatkowego przy wykonywaniu opisanych usług. Zdaniem Spółki świadczone usługi należy uznać za usługi telekomunikacyjne, zatem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług.

Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych, z zastrzeżeniem art. 19 ust. 18 ustawy (ten ostatni przepis dotyczy świadczenia usług telekomunikacyjnych realizowanych przy pomocy żetonów, kart telefonicznych lub innych jednostek uprawniających do korzystania z usług telekomunikacyjnych w systemie przedpłaconym, zatem nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Zdaniem tutejszego organu opisane we wniosku usługi należy, dla celów określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, uznać za usługi telekomunikacyjne. Są one bowiem świadczone przy pomocy sieci telekomunikacyjnej, a bez znaczenia jest fakt, że numery telefoniczne, za pomocą których Spółka świadczy usługi, nie należą do Spółki, ale są dzierżawione od innych operatorów telekomunikacyjnych. W przedmiotowej sprawie istotne znaczenie ma fakt, że Spółka posiada koncesję na świadczenie usług telekomunikacyjnych (jest operatorem telekomunikacyjnym). Dla zastosowania cytowanego przepisu znaczenie ma również informacja, iż umowy zawarte z operatorami telekomunikacyjnymi, regulujące świadczenie usług przez Spółkę, określają terminy płatności za wykonane usługi. W związku z powyższym zdaniem tutejszego urzędu w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 19 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, czyli obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, związany z usługami opisanymi we wniosku, powstaje z chwilą upływu terminu płatności określonego w umowach zawartych z operatorami telekomunikacyjnymi, właściwych dla rozliczeń z tytułu świadczenia tych usług. Oznacza to, że przedstawione we wniosku stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe, w związku z czym Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście postanowił jak w sentencji.