INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu 26 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 września 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika związanych ze sfinansowaniem dla pracowników imprezy integracyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika związanych ze sfinansowaniem dla pracowników imprezy integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest miejską instytucją kultury, która zyskała osobowość prawną poprzez wpisanie do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę Miasta . Uchwała w sprawie zmiany nazwy oraz statutu została podjęta dnia…. U Wnioskodawcy funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i regulamin zakładowej działalności socjalnej, który został wprowadzony zarządzeniem dyrektora.

Wnioskodawca sfinansował imprezę integracyjną swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i świadczenie to nie przekroczyło na pracownika kwoty 380 zł. W przedmiotowej sytuacji brak było faktycznych możliwości zastosowania kryterium socjalnego dla zróżnicowania świadczeń związanych ze sfinansowaniem imprezy integracyjnej w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej przy podziale środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca – jako płatnik – ma obowiązek doliczyć do dochodu pracownika, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, tj. udział pracownika w imprezie integracyjnej...
2. W jaki sposób płatnik zobowiązany jest obliczyć wartość ww. świadczenia przypadającego na pracownika ...
3. Czy ww. świadczenie objęte jest zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracownika w imprezie integracyjnej należy zakwalifikować do przychodu ze stosunku pracy. W ocenie Wnioskodawcy wysokość tego przychodu należy obliczyć w następujący sposób: kwotę wynikająca z faktury należy podzielić na liczbę zaproszonych osób. Przychód pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl pkt 1 tego przepisu źródłami przychodu jest: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzyma w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenie „nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest miejską instytucją kultury, która zyskała osobowość prawną poprzez wpisanie do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Gminę Miasta. Uchwała w sprawie zmiany nazwy oraz statutu została podjęta dnia…. U Wnioskodawcy funkcjonuje Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych i regulamin zakładowej działalności socjalnej, który został wprowadzony zarządzeniem dyrektora.

Wnioskodawca sfinansował imprezę integracyjną swoich pracowników ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i świadczenie to nie przekroczyło na pracownika kwoty 380 zł. W przedmiotowej sytuacji brak było faktycznych możliwości zastosowania kryterium socjalnego dla zróżnicowania świadczeń związanych ze sfinansowaniem imprezy integracyjnej w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej przy podziale środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę skutkuje powstaniem u zatrudnionych pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie możliwe jest ustalenie uczestników imprezy oraz kosztów ponoszonych w związku z jej zorganizowaniem, co pozwala na ustalenie wartości świadczenia przypadającego na pracownika uczestniczącego w imprezie.

Wyjaśnić również należy, że nie można w tym przypadku utożsamiać określeń „otrzymanie” i „wykorzystanie”. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. „otrzymać-otrzymywać” oznacza dostać coś w darze, dostać coś, co się należy, na co się zasługuje albo do czego się dąży, stać się odbiorcą jakiegoś polecenia, uzyskać coś z czegoś.

Pojęcie „skonsumować” oznacza zjeść coś, zrobić z czegoś użytek, natomiast „wykorzystać – wykorzystywać”, to użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku, posłużyć się kimś, aby zrealizować własne cele.

W świetle powyższego, ażeby coś skonsumować bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku – otrzymać. Dlatego – w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzyma świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu konsumował posiłki czy napoje. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik np. nie zje całego dania, nie zmienia faktu, że je otrzyma i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłaci pracodawca. Nie ma więc uzasadnienia do rozpatrywania stopnia skonsumowania (wykorzystania) przez pracowników poszczególnych posiłków czy napojów w trakcie imprezy integracyjnej.

Wartość świadczenia, jaką Wnioskodawca winien doliczyć do przychodu danego pracownika należy więc obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę pracowników zaproszonych (np. wszystkich, jeżeli impreza była przewidziana dla wszystkich pracowników) lub deklarujących chęć wzięcia udziału w imprezie, a następnie tak ustaloną cenę jednostkową przypisać tylko pracownikom w niej uczestniczącym.

W przypadku gdy źródłem finansowania imprezy integracyjnej były środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – przychód pracownika może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale tylko wówczas gdy zostaną spełnione wszystkie przesłanki w tym przepisie zawarte.

W myśl tegoż przepisu, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Zatem zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest jedynie wówczas gdy spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
• są w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Reasumując, uczestnictwo w imprezie kulturalno-oświatowej sfinansowanej przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych skutkuje dla pracowników powstaniem przychodu ze stosunku pracy, od którego pracodawca powinien obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość ww. świadczenia należy obliczyć dzieląc całkowity koszt organizacji imprezy przez liczbę wszystkich pracowników dla których była ona zorganizowana, a następnie tak obliczoną kwotę doliczyć do przychodów tych pracowników, którzy wzięli w niej udział. W sytuacji, gdy zostały spełnione wszystkie warunki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość otrzymanych przez pracownika świadczeń – do wysokości nieprzekraczajacej w roku podatkowym kwoty 380 zł podlega zwolnieniu z opodatkowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.