P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście, działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z pismem Strony z dnia 22.02.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 22.02.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14 a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

postanawia

uznać stanowisko Strony przedstawione w piśmie z dnia 22.02.2005r. za prawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż na podstawie umowy o dzieło z dnia 01.12.2003r. rozwiązanej w dniu 31.08.2004r. wykonywał jako radca prawny usługi na rzecz kancelarii prawnej. Zgodnie z umową wykonywane usługi polegały na świadczeniu pomocy prawnej na rzecz przedsiębiorców oraz zagranicznych podmiotów prawa handlowego wskazanych przez zleceniodawcę. Umowa precyzyjnie określała warunki wykonywania zlecanych czynności, wysokość i sposób wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu oraz zakres odpowiedzialności zleceniodawcy przesądzając o odpowiedzialności zleceniodawcy za zadania wykonywane w ramach umowy.
W związku z powyższym Strona zapytuje:
Czy wykonywane przez nią czynności w ramach umowy stanowiły samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT i czy z tego tytułu stała się podatnikiem VAT... Zdaniem Strony działalność wykonywana w ramach umowy nie była działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy i w konsekwencji, w tym zakresie Strona nie była podatnikiem VAT.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące przepisy prawa podatkowego:

- art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

- art. 15 ust. 2 w/w ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

- art. 15 ust. 3 pkt 3 w/w ustawy, zgodnie z którym za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

- art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zgodnie z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością
- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powyższą ocenę prawną stanowiska Podatnika uzasadnia się w sposób następujący:
Stosownie do przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, dla uznania, że działalność wykonywana osobiście nie jest samodzielną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, konieczne jest, aby pomiędzy zlecającym wykonanie czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wykonującym te czynności, istniały więzy prawne tworzące stosunek prawny co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż zawarł umowę o dzieło na świadczenie usług prawniczych z kancelarią prawną. Umowa precyzyjnie określała warunki wykonywania zlecanych czynności, wysokość i sposób wypłaty wynagrodzenia z tego tytułu oraz zakres odpowiedzialności zleceniodawcy przesądzając o odpowiedzialności zleceniodawcy za zadania wykonywane w ramach umowy, również wobec osób trzecich. Należy więc stwierdzić, iż wprost i w sposób wyczerpujący spełnione zostały wszystkie przesłanki art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT a więc działalność wykonywana przez podatnika w ramach przedmiotowej umowy nie była działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i Strona z tego tytułu nie stała się podatnikiem podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowa). Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.