Naczelnik Urzędu Skarbowego w Zawierciu działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4, art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdza, że:stanowisko XXX S.A. w Y przedstawione we wniosku z dnia 17. 03. 2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej wyjaśnienia czy należy ustalić przychód dla uczestników (pracowników i emerytów) w związku z udziałem w spotkaniach okolicznościowych jest prawidłowe.

W dniu 17.03.2005 r. płatnik XXX S. A. w Y wystąpił do tutejszego organu podatkowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 18.04.2005 r. organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne - oświadczenie, że w sprawie objętej interpretacją nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym uzupełniono w dniu 27.04.2005 r., ponadto podpisy dwóch osób upoważnionych do reprezentowania wnioskodawcy uzupełniono w dniach 27.04.2005 r. oraz 05.05.2005 r.

Jak stanowi art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego zapytania dotyczącego udzielenia odpowiedzi na pytanie: czy koszty uczestnictwa pracowników i emerytów w spotkaniach okolicznościowych finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowią dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu, wynika że:
- Zakład pracy organizuje spotkania pracowników i emerytów np. w związku z odejściem na emeryturę, z okazji jubileuszu pracy, dla honorowych dawców krwi
- Pracownicy i emeryci - członkowie Terenowej Organizacji Emerytów i Rencistów czy Honorowego Dawstwa Krwi spotykają się kilka razy do roku - Regulamin ZFŚS określa wielkość dofinansowania powyższych imprez w kwocie 120 zł czy 500 zł,
- W spotkaniu uczestniczą albo sami członkowie takiej organizacji, albo dodatkowo kierownictwo zakładu,
- Z przydzielonego limitu środków pieniężnych kupowany jest poczęstunek (kawa, herbata, słodycze)

Wnioskodawca stwierdził, że nie powstanie przychód z tytułu udziału w spotkaniach okolicznościowych opisanych powyżej. Koszt takich spotkań nie jest imiennie rozpisany na poszczególne osoby, zakupu poczęstunku dokonuje się na podstawie faktury wystawionej na zakład pracy, a z treści faktury nie wynika ile dla danego uczestnika kupiono np. artykułów spożywczych.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ogólnie obowiązuje więc zasada, że wszelkie świadczenia, które nie zostały wprost zwolnione od podatku dochodowego stanowią przychód podlegający opodatkowaniu.
Zgodnie z definicją przychodu zawartą w art. 11 ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do zapisu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności : wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc każde świadczenie, które zostało otrzymane w związku faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą. Podana definicja przychodów ze stosunku pracy określa bowiem, iż do przychodów pracownika zalicza się zarówno świadczenia pieniężne, jak i niepieniężne. Zatem przychodami ze stosunku pracy będą zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych, bez względu na źródło finansowania tych wypłat czy świadczeń.

Z powyższej definicji wynika, że przychodem są także świadczenia sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Oznacza to zarazem, że wszystkie wydatki ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracowników są dla tych pracowników przychodem rzutującym na dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, który to podatek zakład pracy jako płatnik winien obliczyć, pobrać i przekazać na rachunek właściwego urzędu Skarbowego.

W podatku dochodowym bowiem obowiązuje zasada powszechności opodatkowania.
Zgodnie z tą zasadą opodatkowaniem podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody.

Wyjątkiem od tej podstawowej zasady są przychody zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierający katalog zwolnień przedmiotowych.

W przytoczonej powyżej definicji przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym mieszczą się również świadczenia związane z organizacją dla pracownika różnego rodzaju imprez kulturalnych, czy okolicznościowych, ale wówczas gdy są imiennie adresowane do pracownika.

Zorganizowanie przez pracodawcę dla pracowników imprezy - spotkania okolicznościowego i zakupu dla nich żywności (ciasta, owoców, napoi) stanowi zatem świadczenie rzeczowe. Jeżeli jest możliwe sporządzenie imiennej listy uczestników i ustalenia wysokości świadczeń przypadającej na każdego z pracowników, należy zaliczyć powyższe świadczenie do przychodu pracowników.

Fakt zaliczenia powyższych świadczeń do przychodów nie musi automatycznie oznaczać ich opodatkowanie podatkiem dochodowym.

Zatem w każdej sytuacji, gdy nie będzie możliwe zindywidualizowanie świadczenia na poszczególnych uczestników imprezy, świadczenie to nie będzie stanowiło dla nich przychodu.

W podobnej sprawie wypowiedziało się Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 30 sierpnia 1995 r. nr PO 5/1-3157/0650/95, na podstawie którego wydatki na dofinansowanie imprez turystycznych, sportowych i kulturalnych organizowanych przez zakład pracy, jeżeli nie są imiennie adresowane do podatnika, nie stanowią przychodu w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych. W związku z tym w takim przypadku nie zachodzi potrzeba dzielenia kwoty wydatkowanej na liczbę uczestników i doliczenia do wynagrodzenia pracownika.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł ; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Podkreślić natomiast należy, że pkt 38 cytowanego przepisu powołanej ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł

Mając na uwadze powyższe powstanie przychodu u pracownika uzależnione jest od tego, czy wydatek poniesiony przez zakład pracy jest adresowany do konkretnego pracownika i jemu jest przypisany. Jeżeli nie ma możliwości określić kwoty przypadającej na uczestnika spotkania okolicznościowego, wydatki poniesione przez pracodawcę nie powodują powstania przychodu u wyżej wymienionych osób.

Zgodnie z art. 14 a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę według stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.