Z przedstawionego stanu faktycznego zawartego w przedmiotowych pismach wynika, że Spółka poza działalnością produkcyjną posiada sklep, w którym prowadzi sprzedaż detaliczną zakupionych u producentów towarów dotyczących techniki grzewczej i klimatyzacji, takich jak: kotły centralnego ogrzewania, pompy c.o., przepływowe podgrzewacze wody, kaloryfery, osprzęt, rury, kształtki itd. Do towarów tych sprzedawanych w sklepie stosowana jest stawka podatku VAT 22%. Spółka zamierza poszerzyć działalność sklepu o montaż tych urządzeń wraz z ich dostawą między innymi w ramach programu montowania kotłów c.o. ekologicznych nowej generacji. Usługa będzie realizowana w obiektach budownictwa mieszkaniowego. Spółka nie posiada decyzji Urzędu Statystycznego ws. klasyfikacji wg PKWiU tego rodzaju działalności.

Zdaniem Strony zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług na sprzedaż kotła c.o. wraz z urządzeniami towarzyszącymi łącznie z usługą ich montażu można stosować stawkę VAT 7%.

Zgodnie z unormowaniem art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7 % w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Zauważa się, iż zastosowanie prawidłowej stawki podatku wymaga ustalenia czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy też świadczy usługę. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy. Przy czym zarówno towary jak i usługi (za wyjątkiem usług elektronicznych) identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej – art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy.

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach. W przypadku jakichkolwiek trudności w ustaleniu właściwego grupowania, może zwrócić się do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi (ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź).

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy główne grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. Zgodnie z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w zależności od tego kto: producent, firma usługowa, czy handlowa dokonuje montażu artykułów branży budowlanej, tak klasyfikowana jest przez niego czynność, a w konsekwencji taka będzie dla tej czynności odpowiednia stawka VAT.

I tak:

• roboty instalacyjne, wykonane przez producenta wyrobu siłami własnymi, są klasyfikowane łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu;
• budowlane roboty instalacyjne i montażowe klasyfikuje się w dziale PKWiU 45;
• roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, klasyfikowane są tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu PKWiU 52.

Oznacza to, że jeżeli sprzedawca detaliczny, co ma miejsce w przedmiotowej sprawie, montuje lub instaluje dany wyrób budowlany, jego czynność klasyfikowana jest w grupowaniu obejmującym dany wyrób, a na gruncie ww. ustawy o VAT stanowi dostawę towarów a nie usługę. Konsekwentnie prawidłową stawką podatku VAT będzie stawka przypisana do dostawy towaru, tj. 22 %.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.