Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 2 pkt 3 lit. b i pkt 8, art. 41 ust. 4 i 6 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29.03.2005r. znak L.Dz. 275/05 (data wpływu 04.04.2005r.), uzupełnionego pismem z dnia 09.06.2005 r. znak L.Dz. 475/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest nieprawidłowe w zakresie dotyczącym pytania Jednostki, jakie dokumenty należy posiadać by do opisanej poniżej sytuacji zastosować stawkę 0%.

W dniu 29.03.2005 r. Spółka złożyła do tut. organu podatkowego wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji zastosowania przepisów ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług przedstawiając następujący stan faktyczny - "Spółka nasza jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Wyprodukowane przez nas towary (meble) sprzedajemy kontrahentowi z siedzibą w Szwajcarii, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez Holandię. W przedstawionym stanie faktycznym kontrahent odebrał od nas towar i korzystając z usług firmy przewozowej przetransportował do swojego magazynu na terenie Polski w celu skompletowania pełnej przesyłki drogą morską do własnego sklepu na Teneryfę/Hiszpania/. Faktura dokumentująca sprzedaż zawiera oprócz danych nabywcy (nazwa, adres siedziby) także jego numer identyfikacyjny UE, określenie towarów i ich ilość, adres, pod który są przewożone towary. Na kopii faktury znajduje się potwierdzenie przyjęcia towarów w sklepie na Teneryfie, oraz dokumenty potwierdzające wywóz towaru do państwa wewnątrzwspólnotowego. Do dnia 17.11.2004 r. jednostka nie posiada innych dokumentów potwierdzających wywóz." Pytanie podatnika - "Jakie dokumenty w przedstawionym wyżej stanie faktycznym powinniśmy posiadać, aby do wyżej wskazanej transakcji zastosować stawkę 0%?" Podatnik w swoim wniosku przedstawił następujące stanowisko - "Naszym zdaniem dokumentami, które powinniśmy posiadać aby przedmiotową transakcję opodatkować stawką 0% są: potwierdzenie wysłania towaru ( w naszym przypadku drogą morską przez Morską Agencję Celną w Gdyni, dokument potwierdzający przyjęcie towaru przez sklep na Teneryfie."

W związku z wyżej wymienionym wnioskiem Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie udziela informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego jak niżej. Stosownie do przepisów art. 2 pkt 3 lit. b ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Wyspy Kanaryjskie traktuje się na potrzeby powyższej ustawy jako wyłączone z terytorium Wspólnoty Europejskiej. Zatem wywóz towarów na Teneryfę (teren Wysp Kanaryjskich) stanowi eksport towarów. Zgodnie z art. 2 pkt 8 wyżej wymienionej ustawy eksport towarów stanowi potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1 - 4 wyżej wymienionej ustawy, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub w jego imieniu, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

Urzędem celnym wyjścia dokonującym potwierdzenia wywozu towaru, niezbędnego dla zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0 % jest, co do zasady urząd celny, przez, który towary będące przedmiotem eksportu, są faktycznie wywożone poza obszar Wspólnoty. Przepisy prawa podatkowego regulujące stosowanie stawki 0 % podatku od towarów i usług odwołują się w zakresie kwestii związanych z udokumentowaniem wywozu towarów do przepisów prawa celnego. Art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 41 ust. 4 i 5 powołanej ustawy, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Warunkiem zastosowania stawki 0 % w przypadku, o którym mowa w piśmie jest posiadanie przez podatnika dokumentu celnego potwierdzającego procedurę wywozu poza terytorium Wspólnoty (art. 41 ust. 8 wyżej wymienionej ustawy).

Tut. organ podatkowy zauważa, iż ustawa nie określa rodzaju dokumentu, jaki podatnik musi posiadać, zawierającego potwierdzenie wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty przez Urząd celny. Przepis nie zawiera, bowiem wyraźnego wskazania, że musi to być potwierdzony pieczęcią urzędu celnego dokument SAD 3. Przepisy wymagają jednak, aby w przypadku eksportu, o którym mowa w art. 2 pkt. 8 lit. a ustawy wywóz towarów był potwierdzony przez Urząd celny wyjścia, natomiast w przypadku tzw. eksportu pośredniego (art. 2 pkt. 8 lit. b w związku z art. 41 ust. 11 ustawy) z dokumentu musi dodatkowo wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy. Ze stanu faktycznego zawartego w piśmie Spółki wynika, iż nie ma ona w swoim posiadaniu żadnego dokumentu z potwierdzeniem wywozu towarów dokonanego przez urząd celny wyjścia. W związku z powyższym w ocenie tut. organu podatkowego w zaistniałej sytuacji nie są spełnione warunek określone w art. 41 ust. 4 i ust. 8 ustawy uprawniające do zastosowania stawki podatku w wysokości 0 %. Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień złożenia wniosku Podatnika tj. 04.04.2005 r. i traci swoją ważność z dniem zmiany prawa. Ponadto organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Natomiast zgodnie z art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 § 1 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, ul. Geodetów 1. Zażalenie należy zgodnie z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej wnieść w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia za pośrednictwem organu, który je wydał. Zażalenie winno zawierać zgodnie z art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej zarzuty, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.