Stan faktyczny:

Podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą zamierza zakupić ulotki reklamujące jego działalność. Ulotki te będą rozkładane w lokalu (w którym prowadzona jest działalność gospodarcza) na stolikach, rozdawane na ulicy lub nadawane przez pocztę jako druki bezadresowe.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Przyjąć zatem należy, że jeżeli reklama skierowana jest do konkretnego adresata, to wydatki na jej rzecz podlegają limitowaniu (0,25% przychodów).

Reklama publiczna, zaś to reklama powszechna, prowadzona w miejscu dostępnym dla wielu, wszystkich, oficjalnie i jawnie. Istotą tej reklamy jest więc to, że skierowana jest do szerokiego, anonimowego kręgu odbiorców, co jest następstwem masowego i ogólnodostępnego charakteru tego typu działania. W konsekwencji, wydatek poniesiony na reklamę publiczną (prowadzoną w środkach masowego przekazu lub w inny sposób) stanowi w całości koszt uzyskania przychodu.

O kwalifikacji wydatków dot. reklamy decyduje więc forma dotarcia do adresata, a nie cechy własne reklamy. Te same materiały reklamowe mogą być wykorzystywane w sposób publiczny jak i niepubliczny. Podstawowa różnica pomiędzy reklama publiczną, a niepubliczną uzależniona jest od adresata, do którego jest kierowana. Reklama publiczna powinna docierać do każdego odbiorcy, a nie do świadomie ograniczonego kręgu osób.

Tym samym, w przypadku, gdy przedmiotowe ulotki reklamowe trafiałyby do wymienionych z nazwy firm, instytucji czy do określonej grupy społecznej, a więc do ograniczonego kręgu odbiorców należałoby traktować tę reklamę jako reklamę niepubliczną.

Ponadto, jak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:

• importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
• przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jak wynika jednak z przedstawionego stanu faktycznego ulotki reklamowe udostępniane są wszystkim klientom odwiedzającym lokal Podatnika oraz dostarczane są do anonimowego adresata, w ramach rozdawania ich na ulicy oraz drogą pocztową (jako druki bezadresowe). Reklama ta ma więc charakter publiczny.

Wszelkie zaś formy promocji kierowane do anonimowego kręgu potencjalnych konsumentów zalicza się do reklamy prowadzonej publicznie, co jest równoznaczne z tym, że podatnik może zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.