W Postanowieniu z dnia 17 maja 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. W ocenie organu pierwszej instancji wypłacane pracownikowi świadczenie urlopowe jest elementem treści stosunku pracy, nie jest jednak składnikiem wynagrodzenia zasadniczego. W konsekwencji świadczeń tych nie zalicza się do wynagrodzenia za pracę w myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Tym samym, zgodnie z art. 91 ustawy z dnia Kodeks pracy, w stosunku do wypłacanego pracownikowi świadczenia urlopowego zajęcie egzekucyjne może być potrącane tylko za pisemną zgodą pracownika.
Po przeanalizowaniu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Jak wynika z treści cytowanego przepisu przedmiotem pisemnych interpretacji udzielanych w niniejszym trybie są jedynie zagadnienia dotyczące prawa podatkowego.
Jednocześnie w myśl art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, działając z urzędu organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
W przedmiotowej sprawie pytanie Wnioskodawcy dotyczyło rozstrzygnięcia, czy świadczenie urlopowe jest wynagrodzeniem za pracę pracownika i czy podlega zajęciu komorniczemu, czy też nie. Tym samym, pytanie wnioskodawcy dotyczyło zagadnienia prawnego, które nie jest regulowane przepisami prawa podatkowego. Dotyczy bowiem kwestii z zakresu prawa pracy oraz postępowania egzekucyjnego w administracji, które to nie stanową części prawa podatkowego.
W konsekwencji podjęte przez Naczelnika Urzędu Skarbowego rozstrzygnięcie zawarte w postanowieniu skierowanym do Wnioskodawcy, rażąco narusza prawo, tj. art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zawiera bowiem interpretację dotyczącą przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego.
Jednocześnie Dyrektor tut. Izby Skarbowej nie podziela poglądu wyrażonego przez organ pierwszej instancji w przedmiotowym postanowieniu, dotyczącego zaliczania do przychodów z pracy, o których mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwanych przez pracowników świadczeń urlopowych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Treść powołanego przepisu wskazuje, że świadczenie urlopowe wypłacane pracownikom, zgodnie z art. 3 ust. 4 - 5a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335, ze zm.), stanowi jedno ze świadczeń zaliczanych do przychodu z pracy. Świadczenie to realizowane jest na rzecz pracownika w następstwie istnienia stosunku pracy, dlatego też zaliczane jest do przychodów z pracy, jako "wypłata pieniężna, bez względu na źródło jej finansowania".