Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 14 ust. 1 i ust. 2, art. 22 ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzozowie, po rozpatrzeniu wniosku pana Mariana M. z dnia 11.04.2005 r. (data wpływu) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie możliwości zaliczenia straty ze sprzedaży wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

W dniu 11.04.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Brzozowie wpłynął pisemny wniosek wspólników spółki jawnej "K." w osobach Marian M. i Ryszard M. przekazany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sanoku do załatwienia w zakresie dotyczącym pana Mariana M. zgodnie z właściwością miejscową - w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów podatkowych ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a mianowicie: prawa zaliczenia straty ze sprzedaży wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. W piśmie przedstawiono stan faktyczny sprawy następująco:

Pod koniec 2004 r. spółka jawna "K.", której pan M. jest wspólnikiem dokonała (po nieudanej próbie przeprowadzenia w 2002 r. ugody sądowej z dłużnikiem przez Sąd Gospodarczy oraz wydanym przez V Wydział Gospodarczy Sądu Rejonowego nakazem zapłaty w dniu 18.04.2003 r. i licznymi próbami wyegzekwowania długu za pomocą komornika sądowego zakończonymi niepowodzeniem, ponieważ długi fabryki "L." przekroczyły możliwości ich spłaty, a posiadane środki trwałe były zastawione pod kredyty bankowe) odsprzedaży na rzecz P. nieściągalnej wierzytelności za kwotę 7.112,64 zł, co stanowi 70 % kwoty 10.160,92 zł. Strata w kwocie 3.048,28 zł. jest różnicą, która powstała pomiędzy kwotą zadeklarowanych w latach 2001 - 2002 przychodów uzyskanych w okresie od 15.09.2001 r. do 2.02.2002 r. na ogólną kwotę 10.160,92 zł. brutto, w tym podatek VAT 1.832,29 zł, wartość netto 8.328,63 zł wynikających z faktur VAT nr 9932/01, 9311/01, 9483/01, 9122/01, 8844/01, 8765/01, 8046/01, 208/02 wystawionych dla F. "L." spółka jawna Z., stanowiącą nieściągalną wierzytelność, a kwotą 7.112,64 zł uzyskaną ze sprzedaży tej wierzytelności na rzecz P. (stanowiącą 70 % kwoty brutto 10.160,92 zł). Do przychodów z tyt. sprzedaży zadeklarowano w roku 2001 kwotę netto 7.492,53 zł, w roku 2002 kwotę 836,10 zł. Łącznie jako przychód zadeklarowano kwotę 8.328,63 zł netto. Zdaniem wnioskodawcy kwota 3.048,28 zł stanowiącą stratę z tytułu sprzedaży na rzecz P. nieściągalnej wierzytelności powinna pomniejszyć dochody za rok 2004, ponieważ w latach poprzednich została zaliczona jako przychód ze sprzedaży towarów i opodatkowana podatkiem dochodowym.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Brzozowie informuje, że zgadza się z powyższym stanowiskiem, o ile stan faktyczny przedstawiony w zapytaniu zgodny jest ze stanem rzeczywistym, pod warunkiem, że kwota brutto wynikająca z wystawionych faktur w całości została zaliczona w 2001 i 2002 r. do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Stanowisko to oparto o analizę przepisów art. 14, art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Jak wynika zaś z treści art. 23 ust. 1 pkt 34 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 14 ust. 1 została zarachowana jako przychód należny. Z powyższego wynika, że jeżeli wierzytelność stanowiła uprzednio przychód należny w rozumieniu art. 14 ww. ustawy o podatku dochodowym, to firma ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty poniesione z tytułu sprzedaży tej wierzytelności w momencie dokonania sprzedaży. Jednakże tutejszy organ podatkowy, mając na uwadze treść przepisu art. 23 ust. 1 pkt 43 w związku z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informuje, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć zawartego w kwocie wierzytelności należnego podatku VAT, który uprzednio nie stanowił przychodu należnego. W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli firma zaliczyła do przychodów całą kwotę wynikającą z faktur, tj. kwotę 10.160,92 zł, a następnie wierzytelność tą sprzedała za kwotę 7.112,64 zł, wówczas do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wysokość straty z odpłatnego zbycia wierzytelności, tj. kwotę 3.048,28 zł. Jeżeli natomiast firma zaliczyła do przychodów kwotę netto wynikającą z faktur, tj. kwotę 8.328,63 zł, a następnie wierzytelność tą sprzedała za kwotę 7.112,64 zł, w wyniku czego nastąpiła strata, wówczas firma ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stratę z odpłatnego zbycia wierzytelności w wysokości 1.215,99 zł, tj. pomniejszoną o kwotę podatku od towarów i usług. Stratą z odpłatnego zbycia wierzytelności jest bowiem różnica pomiędzy kwotą wierzytelności zarachowanej jako przychód należny (czyli bez podatku od towarów i usług), a ceną uzyskaną z jej zbycia.

Interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień 6.05.2005 r. i traci swoją ważność z dniem zmiany przepisów. Interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia. Zmieniona albo uchylona może zostać wyłącznie w drodze decyzji.