Wnioskodawca – Spółka z o. o. – (występując jako pracodawca) zawarł z towarzystwem ubezpieczeń grupowe ubezpieczenie na życie, w którym ubezpieczył 90 % swoich pracowników. Składkę ubezpieczeniową pokrywa Wnioskodawca i zalicza je do kosztów własnej działalności gospodarczej. Zakres ochrony ubezpieczeniowej obejmuje ryzyko podstawowe – zgon ubezpieczonego, ryzyka chorobowe i wypadkowe – m. in. zgon ubezpieczonego w wyniku wypadku, zgon ubezpieczonego na skutek zawału serca lub udaru mózgu, powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, ryzyka związane z rodziną ubezpieczonego – m.in. zgon małżonka ubezpieczonego, oraz ryzyka związane z pobytem w szpitalu – dzienne świadczenia szpitalne. Pracodawca nie jest uprawniony do otrzymania świadczeń wynikających z zawartej umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca określił, iż treść umowy ubezpieczenia obowiązuje od 1.01.2002 r. i spełnia wszelkie warunki określone w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika koszty poniesionych składek ubezpieczeń pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku stwierdzono co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), nie uważa się za koszt uzyskania przychodu składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu l oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22.05.2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a) wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b) możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c) wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Zatem nie wszystkie wydatki poniesione przez przedsiębiorcę na opłacenie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ale tylko te, które spełniają określone w przepisach przesłanki.

Przede wszystkim do kosztów podatkowych mogą być zaliczone jedynie wydatki związane ze składkami na ubezpieczenia dotyczące tylko niektórych grup ryzyka wymienionych w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Chodzi o grupy 1,3,5 działu l oraz grupy 1 i 2 działu II, czyli:

1) ubezpieczenia na życie;

2) ubezpieczenia na życie związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym;

3) ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem ubezpieczeń na życie wymienionych powyżej jak też uzupełnieniem ubezpieczeń posagowych, zaopatrzenia dzieci i rentowych;

4) ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej:

- świadczenia jednorazowe,

- świadczenia powtarzające się,

- połączone świadczenia wymienione w dwóch poprzednich myślnikach,

- przewóz osób;

5) ubezpieczenia choroby:

- świadczenia jednorazowe,

- świadczenia powtarzające się,

- świadczenia kombinowane.

Z przepisu tego wynika, że składki płacone z tytułu zawartych innych umów ubezpieczenia nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli składka opłacona przez pracodawcę od umowy obejmującej ryzyka innych grup działu l i II niż wymienione, to w ciężar kosztów zaliczyć należy wydatek przypadający tylko z tytułu grup 1,3,5 działu l oraz grupy 1 i 2 działu II - z zastrzeżeniem wypełnienia pozostałych warunków, tj. uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy uznał wyrażone we wniosku stanowisko za prawidłowe.

Powyższa interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku Podatnika oraz stan prawny obowiązujący w dniu jej wydania.