INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 24 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowego urzędu pracy w związku z udziałem w szkoleniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń otrzymanych przez pracowników powiatowego urzędu pracy w związku z udziałem w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Powiatowy Urząd Pracy zamierza kierować pracowników urzędu na szkolenia, których źródłem finansowania są środki zabezpieczone w planie finansowym Urzędu oraz Funduszu Pracy (na podstawie art. 108 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pracownicy korzystający ze szkoleń będą zobligowani do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem Powiatowego Urzędu Pracy, korzystający ze szkoleń nie podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcja rolną, paca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższego, przychodem ze stosunku pracy będzie każde przysporzenie majątkowe, w tym wynagrodzenia z pracę, a także otrzymane przez pracownika, w związku z łączącym go z zakładem pracy umową o pracę, inne świadczenie pieniężne, świadczenie rzeczowe lub też świadczenie nieodpłatne czy częściowo odpłatne.

Z wniosku wynika, iż Powiatowy Urząd Pracy zamierza kierować pracowników urzędu na szkolenia, których źródłem finansowania są środki zabezpieczone w planie finansowym Urzędu oraz Funduszu Pracy (na podstawie art. 108 pkt 9 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenia związane z finansowanie ww. szkoleń nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 118 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

-otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Powołana wyżej ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) w art. 8. ust. 1 pkt 14 stanowi, iż do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy organizowanie, prowadzenie i finansowanie szkoleń pracowników wojewódzkich i powiatowych urzędów pracy.

Z kolei, na podstawie art. 99b ww. ustawy pracownicy publicznych służb zatrudnienia, o których mowa w art. 91 pkt 1-6 (tj. pośrednicy pracy, doradcy zawodowi, specjaliści do spraw rozwoju zawodowego, specjaliści do spraw programów, liderzy klubów pracy, doradcy EURES i asystenci EURES), są obowiązani doskonalić kwalifikacje zawodowe, w szczególności przez uczestnictwo w szkoleniach z wykorzystaniem modułowych programów szkoleń dla kadr publicznych służb zatrudnienia dostępnych w bazach danych prowadzonych przez ministra właściwego do spraw pracy.

Stosownie do art. 108 ust. 1 pkt 38 tej ustawy, środki Funduszu Pracy przeznacza się na finansowanie kosztów szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy.

Zgodnie z art 103¹ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

W myśl art. 103³ Kodeksu pracy pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

W świetle powyższego, udział pracowników powiatowych urzędów pracy w szkoleniach, na które kierowani są przez pracodawcę, wypełnia przesłanki definicji podnoszenia kwalifikacji zawodowych, o której mowa ww. art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Powyższy przepis zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi, zgodnie z odrębnymi przepisami, na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

W niniejszej sprawie, odrębnymi przepisami są zarówno przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, przewidujące m. in. organizowanie i finansowanie szkoleń pracowników publicznych służb zatrudnienia, jak i przepisy ustawy – Kodeks pracy (Rozdział III Kwalifikacje zawodowe pracowników w Dziale IV Obowiązki pracodawcy i pracownika).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż pracownicy powiatowych urzędów pracy z tytułu udziału w szkoleniach uzyskują nieodpłatne świadczenia, których wartość korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, na mocy tegoż przepisu Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania i odprowadzania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Skoro do przyznanych przez pracodawcę świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników ustawodawca przewidział zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, to nie mogą one równocześnie korzystać z innego zwolnienia przedmiotowego, w tym przywołanego przez Wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż pracownicy Powiatowego Urzędu Pracy uzyskają nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniu. W konsekwencji też, powstanie u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do którego możliwym jest zastosowanie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 90 tejże ustawy. Wartość przedmiotowych szkoleń nie podlega natomiast – jak słusznie stwierdził Wnioskodawca – zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.