Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego uprzejmie wyjaśnia.
Zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 nie posiadających w Polsce siedziby lub zarządu, przychodów: (...) z praw autorskich lub praw pokrewnych, (...) ustala się w wysokości 20% przychodów.
Stosownie do treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.
"Nowa" umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku została podpisana w Berlinie 14 maja 2003 r. Wymiana dokumentów ratyfikacyjnych nastąpiła 19 listopada 2004 r., a umowa weszła w życie 20 grudnia 2004 r. zgodnie z art. 32 ust. 2 ww. umowy tj. po upywie miesiąca od wymiany dokumentów. Ogłoszenie ww. umowy nastąpiło w Dzienniku Ustaw Nr 12 poz. 91 w dniu 20 stycznia 2005 r.
W myśl art. 32 ust. 2 lit. a w/cyt. umowy obowiązują i stosowane są z dniem 1 stycznia 2005 r. postanowienia w zakresie podatków pobieranych u źródła, a więc również w stosunku do należności licencyjnych. Należy wskazać, że przepis art. 12 tejże umowy nie przewiduje możliwości wyłączenia należności licencyjnych z opodatkowania na terytorium Polski.
Stosownie do art. 91 Konstytucji z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy.
Obowiązywanie umowy w stosunkach międzynarodowych nie jest tożsame z jej obowiązywaniem w porządku wewnętrznym państwa, które jest stroną umowy. Stosowanie traktatu przed jego wejściem odnośnie prawa międzynarodowego dopuszcza art. 25 ust. 1 Konwencji Wiedeńskiej z dnia 23 maja 1969 r. o prawie traktatów (Dz. U. z 1990 r., Nr 74, poz. 439). Zatem warunkiem obowiązywania umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku była jej ratyfikacja i ogłoszenie. Należy zwrócić jeszcze uwagę na fakt, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do stosowania umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w odniesieniu do stawki podatku oraz jego poboru.
Ponieważ w myśl art. 9 Konstytucji, Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego, możliwym jest odesłanie przez ustawę tj. akt prawa wewnętrznego do stosowania nieogłoszonej umowy międzynarodowej. Skutkiem inkorporowania umowy do aktu odsyłającego jest transformacja na grunt prawa krajowego. Nieopublikowana umowa międzynarodowa nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa i nie może być bezpośrednio stosowana, ale jednocześnie organy państwa, do których tut. organ podatkowy należy, zobowiązane są nie tylko do wykonania umowy, ale także do przestrzegania zasad i przesłanek wynikających z przepisów konstytucyjnych. Odmowa stosowania nieogłoszonej ale, w zakresie niektórych postanowień, już obowiązującej z dniem 01.01.2005 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku naruszałaby art. 9 Konstytucji i odesłania zawarte w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w przedstawionej sytuacji, płatnik postąpił niewłaściwie stosując odnośnie opodatkowania wypłaconych należności licencyjnych postanowienia "starej", nieobowiązującej umowy z 1972 r. między Polską, a RFN. Wypłacone w 2005 r. ww. należności podlegają jurysdykcji prawnej umowy z dnia 14.05.2003 r. między Rzeczpospolitą Polską, a Republiką Federalną Niemiec.