POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a§1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem spółki z dnia 11.03.2005 r. (data wpływu do tutejszego urzędu 18.03.2005r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych

postanawia

- uznać za prawidłowe stanowisko Podatnika.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż spółka XXX Sp. z o.o., jako następca prawny firmy uzyskała wierzytelność w stosunku do dłużnika, na którą posiada, wydany w dniu 15.11.1999r. przez Sąd Rejonowy w Rzeszowie, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym oraz postanowienie Sądu Rejonowego w Rzeszowie z dnia 01.02.2001r.

Wyżej wymieniona wierzytelność wynika z wystawionej na rzecz dłużnika faktury, która została zarachowana w 1999r. jako przychód należny. Ze względu na toczącą się windykację oraz obietnice uregulowania przez dłużnika, kwota zaległa nie została odpisana przez Podatnika jako należność przedawniona, ani też jako nieściągalna.

W dniu 28.10.2004r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Stalowej Woli, postanowił umorzyć postępowanie egzekucyjne wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Wg informacji Spółki, dłużnik do dnia dzisiejszego częściowo uregulował swoje zobowiązanie, do zapłaty pozostało nadal 800000 zł.

Pytanie Podatnika dotyczy potwierdzenia jego stanowiska, iż w związku z bezskutecznością egzekucji, może on zaliczyć w/w, nieuregulowaną przez dłużnika kwotę, objętą postanowieniem komornika, do swoich kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. Z kolei ust. 2 stanowi, iż za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1) postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2) postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub

b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub

c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3) protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Podkreślenia wymaga fakt, iż normujący postępowanie egzekucyjne Kodeks postępowania cywilnego nie zna - jako odrębnego typu - kategorii postanowień o nieściągalności. Przyjmuje się jednak, że "postanowienie o nieściągalności" w rozumieniu przepisów podatkowych, to takie postanowienie, z którego treści w sposób jednoznaczny wynika, że dłużnik nie ma majątku, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność. Stosowne postanowienie o nieściągalności musi być również uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu. Sytuacja taka zachodzi wówczas, gdy wierzyciel istotnie zgadza się, że dłużnik nie ma majątku zdatnego do wyegzekwowania z niego wierzytelności i w związku z tym nie podejmuje dalszych kroków egzekucyjnych.

Jak stanowi wskazany art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z wniosku Spółki wynika, iż wymóg zarachowania wierzytelności jako przychodu należnego, co stanowi przesłankę uznania wierzytelności odpisanych jako nieściągalne za koszty uzyskania przychodów, został w przypadku przedmiotowych wierzytelności spełniony.

Należy przy tym pamiętać, iż stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, do przychodów należnych nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, a w świetle art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatek od towarów i usług generalnie nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu (poza wyjątkami przewidzianymi w tym przepisie, które w przedstawionym stanie faktycznym nie mają zastosowania).

Wartość zaliczonej w koszty nieściągalnej i udokumentowanej w sposób określony w przepisach wierzytelności, należy więc uwzględnić bez podatku VAT.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zgodnie z art. 14b§ 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, składane za pośrednictwem Naczelnika II Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.