POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.)stwierdzam, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.04.2005 r., który wpłynął w dniu 20.04.2005 r., uzupełnione dodatkowymi wyjaśnieniami z dnia 15.07.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej stosowania przepisu art. 15 ust. 1 pkt i art. 15 ust.4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.
Stan faktyczny
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zajmuje się handlem hurtowym wyrobami przemysłu chemicznego produkowanymi przez grupę Spółki, w szczególności sprzedażą farb i lakierów samochodowych ("Produkty"). W ramach funkcjonującego na polskim rynku modelu dystrybucyjnego, Produkty sprzedawane są przez Spółkę do hurtowników ("Dystrybutorzy"), którzy działając jako wyłączni dystrybutorzy Produktów na terenie Polski prowadzą dalszą sprzedaż Produktów do ostatecznych odbiorców.
Ze względu na specyfikę techniczną Produktów ( większość Produktów oferowanych przez Spółkę przeznaczona jest do stosowania w zakładach naprawczych i w taki też sposób jest oznaczana na opakowaniach), ostatecznymi odbiorcami Dystrybutorów są, co do zasady, profesjonalni użytkownicy, w szczególności zakłady naprawcze, salony lakiernicze ect. ("Partnerzy Handlowi").
Przyjęte jest, że Spółka współpracuje z Dystrybutorami na podstawie zawartych umów dystrybucyjnych (np. Umów niewyłącznej dystrybucji renowacyjnych lakierów samochodowych Spółki ).
W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka będąc zainteresowana stałym rozwojem i poszerzeniem rynku na oferowane przez siebie Produkty, podjęła rozszerzoną współpracę z wybranymi Partnerami Handlowymi.
Niejednokrotnie, w ramach podjętej współpracy handlowej Spółka częściowo współfinansuje koszty działań handlowych podejmowanych przez wybranych Partnerów Handlowych, zwiększające poziom zamówień na Produkty realizowane przez Partnerów Handlowych, co efektywnie skutkuje wzrostem sprzedaży Produktów na linii Spółka - Dystrybutor (a zatem zwiększeniem przychodów podatkowych Spółki).
W szczególności, Spółka zawarła trójstronną umowę o współpracy handlowej ("Umowa"), na mocy której:
Partner Handlowy zobowiązany jest dokonywać zakupu określonej (znacząco zwiększonej w stosunku do normalnych zakupów) ilości Produktów w danym okresie od danego Dystrybutora;
Dystrybutor zobowiązany jest zapewnić szczególną staranność celem punktualnego i prawidłowego dokonywania dostaw Produktów;
Spółka zobowiązana jest współfinansować (poprzez jednorazową wypłatę o charakterze zaliczki) ściśle określone działania Partnera Handlowego, zmierzające do umożliwienia realizacji powiększonych zamówień na Produkty.
W ramach opisanego powyżej schematu, Spółka współfinansuje część kosztów związanych z zatrudnieniem dodatkowego handlowca odpowiedzialnego za marketing Produktów, jak również współfinansuje zakup określonej infrastruktury technicznej (np. mieszalników do Produktów), zwiększającej konkurencyjność Partnera Handlowego.Dodatkowo Spółka podkreśla, iż realizacja zwiększonych zakupów przez Partnera Handlowego od Dystrybutora ma bezpośrednie przełożenie na wzrost sprzedaży, a tym samym wzrost przychodów podatkowych wypracowywanych przez Spółkę . Jednocześnie na mocy umowy zawartej z Dystrybutorem, Spółka na bieżąco monitoruje informacje dotyczące wywiązywania się przez Partnera Handlowego z postanowień umownych. W przypadku gdyby Partner Handlowy nie wywiązał się ze zobowiązań wynikających z umowy, odpowiednia część kwoty przyznanej przez Spółkę w ramach współfinansowania ściśle określonych wydatków podlegać będzie niezwłocznemu zwrotowi na rzecz Spółki.
W dyskutowanym modelu współpracy, Spółka dokonuje jednorazowej wypłaty kwoty współfinansowania na rzecz Partnera Handlowego (traktowanej jako zaliczka na poczet przyszłego świadczenia dla potrzeb podatku VAT). Partner Handlowy wystawia fakturę VAT dokumentującą otrzymanie zaliczki na poczet swojego zobowiązania wynikającego z zawartej Umowy.
Stanowisko Spółki:
Zdaniem Spółki, ponieważ przedmiotowe wydatki ponoszone przez Spółkę na podstawie Umowy, przyczyniają się do wzrostu sprzedaży Produktów przez Spółkę, stanowią one w pełnej wysokości koszty uzyskania przychodów Spółki. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Zdaniem Spółki, ponoszone na podstawie Umowy wydatki pozostają w ścisłym i bezpośrednim związku z wzrostem przychodu uzyskiwanego przez Spółkę, ponieważ umożliwiają wykonanie zwiększonych zakupów Produktów przez Partnera Handlowego od Dystrybutora, co przekłada się bezpośrednio na zwiększenie zakupów dokonywanych przez Dystrybutora od Spółki, co efektywnie powoduje wzrost przychodów osiąganych przez Spółkę z tytułu sprzedaży Produktów. Dlatego też, przedmiotowe wydatki należy uznać za koszty uzyskania Spółki w pełnej wysokości. Jednocześnie przedmiotowe koszty nie są ujęte w żadnej z kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP. W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż brak jest przeszkód, aby odgraniczać odliczalność podatkową wydatków poniesionych z tytułu Umowy w oparciu o zastrzeżenie przewidziane w art. 16 ust. 1 ustawy PDOP.Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 4 ustawy PDOP, koszty podatkowe są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą.W dyskutowanym modelu współpracy, okres trwania zawartej umowy jest dłuższy niż 1 (jeden) rok podatkowy. Efektywnie, niektóre wydatki ponoszone przez Partnerów Handlowych są przedpłacane przez Spółkę w ramach współfinansowania na okres dłuższy niż rok.
Zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy dana wypłata, dotyczy dłuższego niż rok okresu realizacji zobowiązania przez Partnera Handlowego, powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do realizacji Umowy w kolejnych latach podatkowych.
Pytanie Spółki:
W świetle wyżej opisanego stanu faktycznego Spółka zwróciła się z zapytaniem czy w kontekście przedstawionej powyżej argumentacji w przypadku regulowanym trójstronną umową o współpracy Spółka ma prawo do zaliczenia, kwoty netto wypłacanej Partnerowi Handlowemu w ramach współfinansowania, do kosztów uzyskania przychodów Spółki, proporcjonalnie do realizacji Umowy w kolejnych latach podatkowych.

Ocena prawna stanowiska pytającego.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie normy prawa podatkowego, zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).
Zastosowanie powołanej normy skutkuje dokonaniem oceny prawnej stanowiska podatnika w sposób następujący.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, jednorazowa wypłata o charakterze zaliczki w ramach realizowanej sprzedaży towarów, stanowi odrębne świadczenie, przyznane za spełnienie określonych warunków, tj. za osiągnięcie pewnego pułapu zakupów w określonym czasie i ma stanowić dla nabywcy bodziec do zwiększenia zakupów, a Spółka oczekuje zwiększenia osiąganych przez siebie przychodów. Poniesienie wydatku w postaci jednorazowej wypłaty o charakterze zaliczki za zwiększenie ilości zakupionych produktów przez partnera handlowego jest zatem racjonalne i gospodarczo uzasadnione i między tym wydatkiem a uzyskanym przychodem występuje związek przyczynowo - skutkowy. Tym samym spełnione zostają warunki, określone w art. 15 ust. 1, do uznania jej za koszt uzyskania przychodów. Przyjęty przez Spółkę system premiowania, zachęca nabywców do zawierania kontraktów i tym samym służy zwiększeniu jej przychodów w okresie na jaki zawarła umowy z partnerami handlowymi.
Zgodnie ze stanowiskiem Spółki moment zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 4 cyt. ustawy.Stosownie do art. 15 ust. 4 koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione. Zgodnie z zasadą wyrażoną w tym przepisie koszty uzyskania przychodów, które można powiązać z konkretnym przychodem, potrąca się w tym roku podatkowym, którego przychodów dotyczą. W sytuacji, gdy dana wypłata, dotyczy dłuższego niż rok okresu realizacji zobowiązania przez Partnera Handlowego, powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do realizacji Umowy w kolejnych latach podatkowych.
Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez podatnika dotyczące możliwości zaliczenie wydatków związanych z jednorazową wypłatą Partnerom Handlowym do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.