D E C Y Z J A
Na podstawie art. 207 oraz art. 14b § 2 i art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20 kwietnia 2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy z dnia 1 kwietnia 2005 r. nr US-PD-II/415/1/4/05 w sprawie uznania za nieprawidłowe stanowiska podatnika zawartego we wniosku z dnia 18 stycznia 2005 r. (uzupełnionego pismem z 8 lutego 2005 r.) o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego w 2004 r. na zakup pościeli rehabilitacyjno-leczniczej, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu odmawia zmiany postanowienia organu podatkowego pierwszej instancji.
U Z A S A D N I E N I E
Pismem z dnia 18 stycznia 2005 r. podatniczka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego w 2004 r. na zakup pościeli rehabilitacyjno-leczniczej. Przedstawiając we wniosku swoje stanowisko, podatniczka stwierdziła, że przysługuje Jej prawo - w ramach łącznego opodatkowania ze zmarłym w 2004 r. małżonkiem - odliczenia od dochodu wydatku na pościel rehabilitacyjno-leczniczą. Uzasadniając swój pogląd, strona wskazała, iż zakupiona w czerwcu 2004 r. pościel rehabilitacyjno-lecznicza ze względu na swe walory pomagała mężowi w rehabilitacji i właściwym odpoczynku. Podatniczka wskazała przy tym, że Jej mąż posiadał orzeczenie właściwej komisji lekarskiej zaliczające Go do pierwszej grupy inwalidzkiej z ogólnego stanu zdrowia, wymagającego opieki osoby drugiej, a sama pościel - Jej zdaniem - zaliczona została w klasyfikacji statystycznej do wyrobów rehabilitacyjnych.
Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2005 r. nr US-PD-II/415/1/4/05 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnicy stwierdził, że stanowisko podatniczki przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2005 r. jest nieprawidłowe. Przytaczając w uzasadnieniu postanowienia przepisy art. 26 ust. 1 pkt 6 i ust. 7a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego wykazał, że do dokonania odliczenia podatkowego uprawnia zakup wyłącznie sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, mających cechy indywidualne, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wynika z niepełnosprawności. Uwzględniając powyższe organ podatkowy ocenił, że pościel rehabilitacyjno-lecznicza, będąc towarem powszechnego użytku, nie spełnia warunku posiadania indywidualnych cech niezbędnych dla rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiania tej osobie wykonywania czynności życiowych.
W skierowanym do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu zażaleniu strona zakwestionowała prawidłowość ww. postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy. Podatniczka wskazała, iż przedmiotowa pościel posiada świadectwo jakości Narodowego Instytutu Zdrowia, przyznające wyrobowi status wyrobów o charakterze rehabilitacyjnym, oraz ocenę Katedry Rehabilitacji Akademii Medycznej w Poznaniu dopuszczającą możliwość stosowania wyrobów w procesie rehabilitacyjnym. Strona podniosła przy tym, że wymieniona pościel, składająca się z podkładu rehabilitacyjnego oraz kołdry i poduszki, wykonana została z wełny merynosa australijskiego, związku z czym ma unikalną jakość i właściwości zdrowotne. Zdaniem podatniczki, pościel ta spełniała zadania rehabilitacyjne, gdyż zapewniała właściwy wypoczynek jej małżonkowi, inwalidzie I grupy z ogólnego stanu zdrowia, cierpiącemu na wiele schorzeń, w tym na choroby serca, kręgosłupa i reumatyczne. Dodatkowo strona powołała się na interpretację z 2003 r. zamieszczoną na internetowej stronie Izby Skarbowej w Warszawie, na podstawie której inwalidka II grupy mogła odliczyć od dochodu zakup podobnej pościeli rehabilitacyjno-leczniczej.
Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zważył, co następuje.
Przepis art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi podstawę dla skorzystania z ulgi podatkowej w postaci odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. W art. 26 ust. 7a pkt 3 jako jeden z rodzajów wydatków, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6, ustawodawca wymienił wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Analizując powyższe przepisy trzeba mieć na uwadze, iż ulgi podatkowe - jako wyłom w zasadzie powszechności opodatkowania - stosowane mogą być jedynie w przypadku zaistnienia przesłanek ściśle prawem określonych, przy czym nie jest dopuszczalna rozszerzająca interpretacja tychże przesłanek. Ponadto zaznaczenia wymaga, iż to na podatniku w całości spoczywa ciężar wiarygodnego wykazania, że w jego przypadku spełnione zostały warunki uprawniające do skorzystania z ulgi podatkowej.
Z brzmienia przytoczonego art. 26 ust. 7a pkt 3 wynika, że aby zakupiony sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne mogły stanowić podstawę do dokonania odliczenia podatkowego, przedmioty te powinno charakteryzować ich indywidualne przeznaczenie i niezbędność w rehabilitacji danego rodzaju niepełnosprawności oraz zdolność do ułatwiania czynności życiowych, których utrudnienie wynika z niepełnosprawności. Pomiędzy rodzajem nabytego przedmiotu a rodzajem niepełnosprawności winien zatem zachodzić ścisły związek wskazujący na niezbędność danego wyrobu w procesie terapeutycznym i rehabilitacyjnym. Podkreślić przy tym należy, iż wyłączenie w omawianym przepisie sprzętu gospodarstwa domowego (bezsprzecznie ułatwiającego wykonywanie licznych czynności życiowych) z kategorii wyrobów, których zakup uprawnia do ulgi podatkowej, jednoznacznie potwierdza, że nie stanowi podstawy dla odliczenia podatkowego nabycie przedmiotów powszechnego użytku, ze swej istoty ogólnodostępnych do zwykłego wykorzystania przez różne osoby niezależnie od faktu ich ewentualnej niepełnosprawności.
Mając powyższe na uwadze, Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu stwierdził, że strona nie powołuje się na wiarygodne potwierdzenie (np. w postaci zaświadczenia właściwego lekarza), iż w konkretnym przypadku dany wyrób był niezbędny w procesie terapeutycznym i rehabilitacyjnym dotyczącym określonego rodzaju niepełnosprawności lub ułatwiać miał wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Nie kwestionując poświadczonych przez różne instytucje walorów jakościowych przedmiotowej pościeli, organ odwoławczy równocześnie zważył, iż wyrób ten należy do dóbr powszechnego użytku, z których w zwykły sposób korzystać może ogół osób niezależnie od faktu ich ewentualnej niepełnosprawności. Skoro zatem brak jednoznacznego medycznego wskazania, że w danym przypadku przedmiot ten był niezbędny w rehabilitacji konkretnego rodzaju niepełnosprawności albo w ułatwianiu czynności życiowych utrudnionych w wyniku niepełnosprawności, to nie można przyjąć, że w omawianej sytuacji spełnione zostały przesłanki do skorzystania z ulgi podatkowej w formie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.
Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu zauważa ponadto, że wydawane w 2003 r. przez organy podatkowe pisemne informacje o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, dotycząc indywidualnych spraw konkretnych podatników, nie mają zastosowania w sprawach innych podatników, które to sprawy podlegają osobnej ocenie, dokonanej przez właściwe organy i uwzględniającej indywidualne okoliczności zaistniałe w danym przypadku.
Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku o interpretację oraz w zażaleniu podatniczki, a także wyżej przywołane przepisy prawa podatkowego, organ odwoławczy stwierdził, że wyrażone w postanowieniu z dnia 1 kwietnia 2005 r. nr US-PD-II/415/1/4/05 stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy, iż w konkretnym przypadku nie zostało wykazane spełnienie przesłanek dla skorzystania z przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi podatkowej z tytułu wydatków na cele rehabilitacyjne, jest uzasadnione.
W tym stanie sprawy należało orzec jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skargę należy wnieść za pośrednictwem tut. organu odwoławczego w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia decyzji.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.