POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14 § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60), w odpowiedzi na wniosek Strony z dnia 18.03.2005 r. (doręczony w dniu 21.03.2005 r.) z zakresu podatku od towarów i usług

nie potwierdza
stanowiska przedstawionego w zapytaniu i prezentuje następujące stanowisko w opisanej sprawie:

UZASADNIENIE

Podatnik następująco opisuje stan faktyczny: W 2000 r. Spółka nabyła na podstawie umowy cywilnoprawnej wymagalną wierzytelność w celu jej dalszej windykacji w imieniu własnym i na własny rachunek. Prowadząc proces windykacji Spółka uzyskała sądowy nakaz zapłaty oraz skierowała sprawę do postępowania egzekucyjnego. Aktualnie Spółka zbyła za odpłatnością pieniężną przedmiotową wierzytelność na rzecz osoby trzeciej. Powyższa transakcja zbycia wierzytelności stanowi w ocenie Spółki realizację przez nią (zbywcę wierzytelności) usługi pośrednictwa finansowego. Zgodnie z otrzymaną opinią Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi usługa taka grupowana jest według PKWiU w grupie 65.23.10-00.00 usługi pośrednictwa finansowego, pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane. Zbywający wierzytelność w zgłoszeniu do Krajowego Rejestru Sądowego uwzględnił możliwość wykonywania powyższych usług w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, jako działalności pomocniczej finansowej, gdzie indziej nie sklasyfikowanej (EKD 6713 Z). W ocenie Wnioskodawcy usługi pośrednictwa finansowego wymienione są w załączniku nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, stanowiącym wykaz usług zwolnionych od podatku. Realizowana przez Spółkę usługa sprzedaży wierzytelności nie stanowi usługi ściągania długów oraz faktoringu, ani też żadnej z usług wyłączonych z grupy usług pośrednictwa finansowego określonych w w/w załączniku jako zwolnionych od podatku. Zatem świadczenie usługi sprzedaży wierzytelności przez Podatnika zwolnione jest od podatku od towarów i usług.

Naczelnik tutejszego Urzędu analizując przedstawiony stan faktyczny przedstawia następujące stanowisko w przedmiotowej sprawie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. ) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Pomimo szerszego rozumienia usług na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r., nie tylko jako czynności wymienionych w statystykach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej - incydentalna sprzedaż wierzytelności własnych nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie może być uznana za przedmiot działalności gospodarczej sprzedającego.

W myśl art. 15 ust. 1 w/w ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika z treści pisma czynność polegająca na sprzedaży wierzytelności ma charakter pomocniczy, nie jest wykonywana przez nią w ramach profesjonalnej działalności gospodarczej, należy zatem orzec, że w tym zakresie Spółka nie spełnia definicji podatnika, a to oznacza, że czynność, o której mowa, nie podlega opodatkowaniu. Reasumując, sprzedaż w/w wierzytelności pozostaje poza regulacją powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu nie potwierdza stanowiska Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.

Nadmienia się, że interpretacja niniejsza jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.

Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie Stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia - Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, ul. Wadowicka 10, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu - w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia postanowienia - zgodnie z art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 i 239 ustawy Ordynacja podatkowa.