POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 03.01.2005r. (data wpływu do tut. Urzędu 05.01.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie stosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

Uzasadnienie

Podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jednakże przed złożeniem deklaracji za miesiąc dokonania dostawy Podatnik nie otrzymał dokumentu potwierdzającego, że towary zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Francji. Nabywca z Francji odmówił potwierdzenia przyjęcia dostawy na dokumencie potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a potwierdził jedynie otrzymanie towaru na dokumencie spedycyjnym CMR.

Podatnik posiada:

• list przewozowy potwierdzony przez nabywcę,
• fakturę (bez potwierdzenia),
• specyfikację dostawy (bez potwierdzenia),
• wystawiony na konkretną dostawę dokument potwierdzający przyjęcie towaru, lecz nie potwierdzony przez nabywcę.

Podatnik zwraca się z zapytaniem: w jaki sposób prawidłowo udokumentować wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, aby zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.), miał prawo do zastosowania stawki 0%.

Zdaniem Podatnika przepis art. 42 cyt. ustawy należy rozumieć w taki sposób, że braki formalne w dokumentach, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1-4 mogą być uzupełnione przez dokumenty wymienione w przepisie szczególnym tj. art. 42 ust. 11, np. przez bankowy dowód zapłaty przez nabywcę wewnątrzwspólnotowego lub jego zamówienie dotyczące dostawy.

W opinii Podatnika, jeśli poza w/w dokumentami, podatnik dysponuje zamówieniem złożonym przez nabywcę, może on na podstawie wszystkich posiadanych dokumentów uznać, że dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosować stawkę 0% w miesiącu dokonania dostawy, o ile przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten miesiąc będzie posiadał wszystkie wymienione wyżej dokumenty tj.: list przewozowy potwierdzony przez nabywcę, fakturę (bez potwierdzenia), specyfikację dostawy (bez potwierdzenia), wystawiony na konkretną dostawę wewnątrzwspólnotową dokument potwierdzający przyjęcie towaru, lecz nie potwierdzony przez nabywcę oraz zamówienie nabywcy.

Natomiast, gdy brak jest stosownego zamówienia, a dokumenty są niekompletne (brak potwierdzenia przyjęcia dostawy przez nabywcę), jednak nabywca dokonał w terminie późniejszym zapłaty za otrzymaną dostawę, podatnik zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Następnie po uzyskaniu zapłaty za towar, posiadanie bankowego dowodu zapłaty, upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13 ww. ustawy).

Reasumując, zdaniem Podatnika, posiadanie wszystkich czterech dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ww. ustawy, zawierających jednak braki formalne (brak podpisu na potwierdzeniu dostawy) nie wyklucza możliwości zastosowania stawki 0% w stosunku do tej dostawy, o ile podatnik posiada inne dowody potwierdzające, iż towary faktycznie zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Po przeanalizowaniu wniosku Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Podatnik dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wskazać zatem należy, iż zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn.zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0% z zastrzeżeniem art. 42.

Przepis ust. 1 art. 42 ustawy o VAT określa następujące warunki, od spełnienia których uzależnione jest zastosowanie stawki podatku 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

A zatem na mocy cyt. powyżej przepisu podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma prawo do zastosowania zerowej stawki podatku VAT, jeżeli zostaną spełnione warunki odnoszące się do statusu dostawcy i nabywcy oraz jeżeli przez złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał) będzie on posiadał dowody świadczące o tym, iż towary, będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ponieważ ustawodawca uzależnił zestaw wymaganych dokumentów od sposobu organizacji transportu tj. od podmiotu dokonującego przewozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, z treści przedstawionego stanu faktycznego oraz postawionego pytania należy przyjąć, iż przewóz jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi).

W art. 42 ust. 3 ustawy o VAT zostały wymienione rodzaje dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury dostawy,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. dokument potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ustawodawca nie określił żadnych szczegółów dotyczących dokumentów potwierdzających przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego państwa członkowskiego, brak jest uregulowań dotyczących formalnego wzoru takiego dokumentu. Jednakże z dokumentu tego musi jednoznacznie wynikać, że nabywca odebrał towar na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Natomiast technika sporządzania dokumentu nie została określona przez ustawodawcę. Zatem dopuszczalny jest każdy dokument, z którego treści bezspornie wynika, iż nastąpiło przyjęcie towaru przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Jak wynika z pisma Podatnika, nabywca odmówił potwierdzenia przyjęcia dostawy na dokumencie potwierdzającym przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jednakże dokonał potwierdzenia odbioru towaru na dokumencie spedycyjnym CMR.

W ocenie organu podatkowego dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy. Z istoty tego przepisu wynika więc, że nie decyduje w tym przypadku ilość dokumentów, lecz to co z tych dokumentów wynika.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Podatnik posiada następujące dokumenty: list przewozowy potwierdzony przez nabywcę, fakturę, specyfikację dostawy, wystawiony na konkretną dostawę wewnątrzwspólnotową dokument potwierdzający przyjęcie towaru, lecz nie potwierdzony przez nabywcę.

W związku z powyższym należy wskazać, że zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w sytuacji gdyby ww. dowody nie potwierdzały jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dostawca może dowieść tej okoliczności także innymi dokumentami wskazującymi, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencją handlową, w tym jego zamówieniem,
• dokumentami dotyczącymi ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokumentami potwierdzającymi zapłatę za towar lub dokumentami stwierdzającymi wygaśnięcie zobowiązania.

W przedstawionym zaś stanie faktycznym Podatnik wymienia posiadane dodatkowe dokumenty m.in. bankowy dowód zapłaty przez nabywcę wewnątrzwspólnotowego lub jego zamówienie dotyczące dostawy. A zatem są to dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, poprzez które dostawca może dowieść okoliczności dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tut. Organ zaznacza ponadto, że w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumenty wymieniono przykładowo, a zatem Podatnik nie jest ograniczony do przedstawienia tylko takich dowodów. Może on również przedłożyć inne dowody, jeśli tylko potwierdzają odebranie towaru przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego, bowiem to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia, że towar został wywieziony i dostarczony do nabywcy.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy o VAT, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy nie spełnia warunku posiadania w swojej dokumentacji dowodów, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, wykazuje tę dostawę jako dostawę na terytorium kraju, czyli nie jako sprzedaż opodatkowaną stawką 0%, lecz według stawki właściwej dla danego towaru w kraju.

Natomiast na podstawie art. 42 ust. 13 ustawy o VAT otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów.