POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Jastrzębiu Zdroju, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2005 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 07.06.2005 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29.06.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania dofinansowania do wycieczki przyznanego emerytom z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 06.06.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 29.06.2005 r., ………… zwrócił się do tutejszego organu podatkowego o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego będącego przedmiotem zapytania wynika, iż wnioskodawca zorganizował wycieczkę dla swoich pracowników sfinansowaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W wycieczce tej, wzięli również udział emeryci i renciści – byli pracownicy wnoszącego zapytanie. Koszt wycieczki na jednego uczestnika wyniósł około 300 zł. Od ww. kwoty potrącono podatek dochodowy od osób fizycznych wszystkim uczestnikom wycieczki za wyjątkiem emerytów i rencistów.

Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy podatek dochodowy od osób fizycznych, od przyznanej kwoty dofinansowania winni również zapłacić emeryci i renciści.

Zdaniem wnoszącego zapytanie, kwota dofinansowania do wycieczki przyznanego emerytom i rencistom, jego byłym pracownikom, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na mocy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. ), wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych – do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Zdaniem tutejszego organu podatkowego, powyższy przepis nie może mieć zastosowania, gdyż w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia ze świadczeniem rzeczowym. Dofinansowanie do wycieczki, udzielone emerytom i rencistom z tytułu łączącego ich poprzednio z zakładem pracy stosunku pracy, podobnie jak wszelkie inne dopłaty do różnorodnych form wypoczynku, stanowi formę świadczenia pieniężnego (nie rzeczowego).

W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochodów z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 tej ustawy, pobiera się zryczałtowany podatek w wysokości 10% należności.

Oba wspomniane wyżej wyjątki, tj. omówiony wcześniej przepis art. 21 ust. 1 pkt 38, jak też przepis art. 21 ust. 1 pkt 26 zwalniający od opodatkowania zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci, nie dotyczą kwestii dofinansowania do wycieczek.

W związku z powyższym, stanowisko zawarte w przedmiotowym wniosku, na dzień wydania niniejszego postanowienia, tutejszy organ podatkowy uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej, do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Niniejsze postanowienie na mocy art. 143 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zostało wydane z upoważnienia Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko–Biała ul. Traugutta 2a ), w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia.

Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.