Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie z dnia 11.04.2005 r. (znak: US.Ia/3/415/4-PI/05) w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika.

Pismem z dnia 28.02.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 9.03.2005 r. Gospodarstwo Komunalne w C. zwróciło się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie (art. 14a ordynacji podatkowej). Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Gospodarstwo Komunalne w C. będące zakładem budżetowym Gminy C. do 31.12.1998 r. otrzymało (na podstawie dowodu przekazania PT) w administrowanie środki trwałe stanowiące infrastrukturę techniczną. Środki te wprowadzono do ewidencji przed 31.12.1998 r. i od ich wartości dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Odpisy te nie były jednak ujmowane w kosztach uzyskania przychodów. Zapytanie dotyczyło wskazania, czy odpisy amortyzacyjne naliczone od wartości początkowej środków trwałych otrzymanych przed 1.01.1999 r. od jednostki samorządu terytorialnego, stanowić będą dla Gospodarstwa Komunalnego koszt uzyskania przychodów. Przedstawiając w piśmie z dnia 9.03.2005 r. swoje stanowisko w tej sprawie uznał, że naliczona wartość amortyzacji od przyjętych środków trwałych, powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów przez cały okres ich użytkowania, aż do momentu całkowitego ich umorzenia.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie, postanowieniem z dnia 11.04.2005 r. (znak: US.Ia/3/415/4-PI/05) stwierdził, że interpretacja przepisów prawa podatkowego dokonana przez podatnika jest nieprawidłowa, wskazując w uzasadnieniu, że Gospodarstwo Komunalne otrzymując w nieodpłatne administrowanie środki trwałe, nie jest ich właścicielem, a własność lub współwłasność środków trwałych jest niezbędnym warunkiem, wynikającym z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do dokonywania od ich wartości odpisów amortyzacyjnych. Nadto wskazał na zapis art. 16 ust 1 pkt 63 lit. a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) określający przypadki wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych oraz zapis art. 37 ust 1 pkt 2 ww. ustawy zwalniający z opodatkowania dochody z tytułu nieodpłatnie otrzymanych środków trwałych zaliczanych do infrastruktury technicznej. Informacyjnie wskazał na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (...) zmienione rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 19.01.1999 r. oraz na skutki wprowadzonych zmian na prawo do amortyzacji środków trwałych otrzymanych w nieodpłatne używanie od Skarbu Państwa lub Gminy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie analizując przedmiotowe postanowienie stwierdził, że dokonana przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie ocena prawna stanowiska wnioskodawcy jest prawidłowa. Jednakże została wywiedziona na podstawie przepisów prawa niemających zastosowania do stanu faktycznego opisanego we wniosku. Wskazane i przytoczone w uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia przepisy prawa, prowadzą do powstania wątpliwości co do zakresu i sposobu ich stosowania w konkretnej sprawie przedstawionej przez Gospodarstwo.

W myśl art. 14a § 1 ordynacji podatkowej, stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach (...). Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego stosownie do zapisu art. 14a § 4 ordynacji podatkowej następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie. Postanowienie, na które służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego, winno zawierać zgodnie z art. 217 § 1 i § 2 ordynacji podatkowej m.in. podstawę prawną, rozstrzygnięcie oraz uzasadnienie faktyczne i prawne, przy czym postanowienie kończące postępowanie w sprawie to akt, z którego strona winna czerpać pełną, wszechstronną, zgodną z prawem wiedzę co do sposobu realizacji obowiązków wynikających z prawa podatkowego. Sentencja postanowienia wydanego w trybie art. 14a § 4 ordynacji podatkowej winna zatem zawierać ocenę stanowiska wnioskodawcy wyrażoną przez organ załatwiający sprawę, natomiast uzasadnienie, stanowiące integralną część postanowienia, powinno być wyjaśnieniem rozstrzygnięcia (dyspozytywna część postanowienia). Nie może zatem zachodzić rozbieżność pomiędzy tymi elementami postanowienia.

W rozpatrywanej sprawie postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie dnia 11.04.2005 r. (znak: US.Ia/3/415/4-PI/05) zawierające interpretację co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego zostało wydane z naruszeniem ww. uregulowań, gdyż postanowienie to zawiera rozbieżność pomiędzy rozstrzygnięciem (sentencją), a uzasadnieniem. Uzasadnienie prawne postanowienia odnoszące się do oceny prawa do amortyzacji majątku trwałego, z uwagi na zasadę dokonywania jej odpisów od początku następnego miesiąca po miesiącu wprowadzenia majątku do ewidencji, winno być oparte o przepisy prawa obowiązujące na dzień zaistnienia tego zdarzenia z uwzględnieniem skutków zmian przepisów w tym zakresie.

Wystąpienie rozbieżności pomiędzy rozstrzygnięciem a jego uzasadnieniem skutkuje uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 ordynacji podatkowej, który nakłada na organ odwoławczy obowiązek uchylenia z urzędu postanowienia, m.in. wówczas, gdy rażąco narusza prawo.