Na podstawie:art. 14a § 1 § 3 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60/, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej udzielając informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym na wniosek uznaje stanowisko wnioskodawczyni za prawidłowe.

Dnia 26.04.2005 r. Podatniczka, złożyła wniosek do Urzędu Skarbowego w Łęcznej o interpretację przepisów podatkowych. Jak wynika z wniosku, prowadzi ona działalność gospodarczą, która opodatkowana jest w formie podatku liniowego. Wnioskodawczyni chciałaby wesprzeć finansowo klub sportowy, działający w formie stowarzyszenia zarejestrowanego w Krajowym Rejestrze Sądowym. W związku z tym, zamierza zawrzeć umowę sponsoringu, w której zobowiąże się do zakupu określonych rzeczy np. koszulek, butów, napoi itp., w zamian za umieszczenie nazwy firmy na stadionie w czasie rozgrywanych zawodów sportowych. Formą zapłaty za umieszczenie reklamy jest pomoc rzeczowa świadczona na podstawie umowy sponsoringu.

Zdaniem Wnioskodawczyni umieszczenie reklamy firmy podczas imprez sportowych stanowić będzie reklamę publiczną, nie objętą limitem, ponieważ będzie adresowana do bliżej nieokreślonego, szerokiego kręgu osób, przez co będzie ogólnodostępna i wobec tego, według Podatniczki, podlega ona zaksięgowaniu w koszty uzyskania przychodu. Na podstawie umowy sponsoringu, która będzie zawierała zobowiązania dla każdej ze stron, Podatniczka uważa, że może zaksięgować w koszty uzyskania przychodu rzeczy, które zakupi na potrzeby klubu sportowego. Faktury dokumentujące zakupy będzie opisywać, jak również odbiór przedmiotów potwierdzi klub sportowy. W zamian za zakup rzeczy na potrzeby klubu zostanie umieszczona reklama firmy Wnioskodawczyni, co według niej, spowoduje bezpośredni wzrost uzyskanych w prowadzonej działalności dochodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęcznej dokonał oceny stanowiska pytającego w następujący sposób. Umowa sponsoringu nie jest regulowana przez przepisy podatkowe. Umowa taka jest umową nienazwaną, o świadczenie wzajemne, dwustronnie zobowiązujące, w którym występuje ekwiwalentność świadczeń stron. Pomimo dużej swobody w ustalaniu warunków kontraktu pomiędzy stronami, to aby dana umowa mogła być uznana za sponsoringową, jej treść musi zawierać zasadnicze, charakterystyczne dla sponsoringu postanowienia. Między innymi, istotna jest wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczająca zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do promowania nazwy sponsora i prowadzonej przez niego działalności. Ponadto, aby powyższa umowa nie była utożsamiana z umową darowizny, powinna określać rodzaj i wartość wzajemnych świadczeń. Akcje sponsoringowe mają na celu kształtowanie obrazu firmy w szerokich kręgach potencjalnych klientów. Promowanie nazwy sponsora ma za zadanie wpływać na zwiększenie jego popularności i renomy, a co za tym idzie zwiększenie przychodów z działalności. Dla celów podatkowych do umowy sponsoringu stosuje się przepisy dotyczące reprezentacji i reklamy. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm./, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Wobec powyższego tylko wydatki poniesione na reklamę i reprezentację prowadzoną w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób są kosztami uzyskania przychodów w pełnej wysokości. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, na skutek poniesionych wydatków na zakup rzeczy takich jak koszulki, buty, napoje itp., informacje o sponsorze docierają do szerokiego grona odbiorców w postaci umieszczonego na stadionie baneru reklamowego w czasie rozgrywanych zawodów sportowych. Poniesione na ten cel wydatki traktuje się jako dotyczące zakupu usług reklamowych prowadzonych w sposób publiczny, który można zaliczyć w całości w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Ponadto należy dodać, że charakter reklamy powinien mieć na tyle związek z prowadzoną działalnością (baner reklamowy oprócz nazwy zawierać powinien adres oraz zakres prowadzonej działalności), by możliwa była ocena oparta na zasadzie logiki i doświadczenia życiowego, że poniesione wydatki mogą mieć wpływ na uzyskanie przychodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy. Pomiędzy poniesionym wydatkiem, a osiąganym przychodem musi więc bez wątpienia istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Ponadto kosztem uzyskania przychodów będą wydatki poniesione jedynie do wysokości odpowiadającej równowartości ceny za tę reklamę. W pozostałej części wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.