P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art.216 §1 oraz art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku w związku ze złożonym w dniu 11.07.2005r. Pana wnioskiem uzupełnionym pismem z dnia 18.07.2005r.w sprawie interpretacji prawa podatkowego o zakresie zastosowania przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983r o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2004r Nr 142 poz. 1514 ze zm.) stwierdza, iż stanowisko zajęte w przedmiocie postawionego pytania - jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z treści art. 14 a §1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r Nr 8 poz. 60 ze zm.) wynika, że stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W dniu 11.07.2005r. do tutejszego organu wpłynął Pana wniosek, uzupełniony pismem z dnia 18.07.2005r. o potwierdzenie zajętego w sprawie stanowiska przedstawiając następujący stan faktyczny.

W dniu 30.06.2005r. nabył Pan wspólnie z żoną w drodze przetargu #189; udziału w nieruchomości należącej do Skarbu Państwa.

Na poczet ceny zakupu zaliczono Panu, jako spadkobiercy #189; wartości nieruchomości pozostawionej poza obecnymi granicami państwa polskiego przez zmarłą matkę.

W związku z powyższą transakcją prosi Pan o wyjaśnienie, czy jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadku od nabycia wyżej wymienionego prawa .

Powołując się na przepisy ustawy z dnia 12 grudnia 2003r. o zaliczeniu na poczet ceny sprzedaży albo opłat z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego (Dz. U. z 2004r.Nr 6 poz. 39) twierdzi Pan, że nabycie prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego na poczet opłat za użytkowanie wieczyste lub na poczet sprzedaży działki budowlanej oraz położonych na niej budynków lub lokalu stanowiących własność Skarbu Państwa następuje w trybie szczególnym, przewidzianym w ustawie i jako takie nie podlega podatkowi od spadków i darowizn.

Zdaniem Pana ustawa uzależnia uzyskanie przez spadkobierców byłego właściciela mienia zabużańskiego prawa do ekwiwalentu od spełnienia dodatkowych warunków, które przy spadkobraniu - zgodnie z przepisami księgi IV Kodeksu cywilnego nie są wymagalne. Tym samym nabycie tego prawa w trybie przepisów ustawy z dnia 12 grudnia 2003r. nie może być traktowanie jako spadkobranie , a tym samym podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2004r. Nr 142 poz. 1514 ze zm.)

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy wyjaśnia:

Zgodnie z art. 1 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jednolity Dz. U. z 2004r. Nr 142 poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie tytułem spadku przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium RP lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium RP.

Oznacza to, że podatkowi od spadków i darowizn podlegają wszystkie prawa majątkowe nabyte w drodze spadkobrania, niezależnie od zakresu tych praw jak również, czy spadkobierca je wykona (np. nabycie wierzytelności).

Wyłączone z opodatkowania są prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą oraz prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami.

Ustawa z dnia 12 grudnia 2003r. o zaliczeniu na poczet ceny....... w art. 2 ust 1, stanowi, że właścicielom, spełniającym określone w ustawie warunki, przysługuje prawo do zaliczenia na poczet opłat za użytkowanie wieczyste lub na poczet ceny sprzedaży działki budowlanej oraz położonych na niej budynków lub lokalu stanowiących własność Skarbu Państwa wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego.

Prawo właściciela do zaliczenia wartości nieruchomości utraconych jest niezbywalne (vide art. 2 ust 3 ustawy), ale zgodnie z art. 2 ust 2 w razie śmierci właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego, prawo to przysługuje łącznie wszystkim jego spadkobiercom, jeżeli posiadają obywatelstwo polskie i zamieszkują na stałe w Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy albo jednemu z nich, wskazanemu przez pozostałych spadkobierców.

W wypadku więc śmierci właściciela nieruchomości utraconej, który nie skorzystał z uprawnienia przysługującego mu na mocy art. 2 ust 1 ustawy, uzyskanie przez jego spadkobierców prawa do ekwiwalentu za taką nieruchomość następuje z mocy przepisu art. 2 ust 2 tej ustawy, a nie w drodze dziedziczenia. Tym bardziej, że ustawa z dnia 12 grudnia 2003r. uzależnia uzyskanie przez spadkobierców właściciela mienia zabużańskiego prawa do ekwiwalentu od spełnienia dodatkowych warunków (vide art. 2 ust 2) , które nie są wymagalne przy spadkobraniu w myśl przepisów Księgi IV Kodeksu cywilnego, zgodnie z którymi do zaliczenia określonej osoby do kręgu uprawnionych do uzyskania przedmiotowego prawa wystarcza posiadanie przymiotu spadkobiercy.

W ocenie tutejszego organu Pana stanowisko o wyłączeniu nabytego prawa do zaliczenia wartości nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami państwa polskiego z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn jest prawidłowe.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Prudniku informuje, iż udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Przy tym należy także podkreślić, że interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia (vide art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Od niniejszego postanowienia służy stronie na podstawie art. 14a §4 i art.236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem tutejszego organu, które wnosi się w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie.

Zażalenie powinno spełniać wymogi zawarte w art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, tj. zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Zażalenie i załączniki do zażalenia podlegają opłacie w znakach skarbowych (art. 1 ust 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 09.09.2000r.o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004r.Nr 253 poz. 2532 z późn. zm.) część I pkt 1 i 2 załącznika do ww. ustawy (stawka opłaty skarbowej na odwołanie wynosi 5 zł oraz 0,50 zł od załącznika).