Podatnik od maja 1992 r. prowadzi działalność gospodarczą przedmiotem, której jest między innymi pośrednictwo i wynajem nieruchomości. Do celów przedmiotowej działalności Podatnik przeznaczył budynek, którego odbiór techniczny miał miejsce w 1989 r. następnie budynek był przez kilka lat adaptowany i sukcesywnie wynajmowany. Zarówno budowa przedmiotowego budynku jak i jego adaptacja nie były ujmowane w kosztach działalności gospodarczej ze względu na brak faktur i rachunków potwierdzających poniesione wydatki. Podatnik w grudniu 2004 r. powołał biegłego w celu ustalenia wartości początkowej wytworzonego środka trwałego w celu dokonywania od stycznia 2005 r. odpisów amortyzacyjnych.

Czy ustalona przez biegłego w grudniu 2004 r. wartość początkowa środka trwałego (budynku) może być podstawą do naliczania amortyzacji od stycznia 2005 r., w sytuacji gdy przedmiotowy budynek został wytworzony we własnym zakresie a jego odbiór budowlany miał miejsce w 1989 r....Zdaniem Strony ustalona przez biegłego wartość budynku w grudniu 2004 r. może być podstawą do dokonywania amortyzacji od stycznia 2005 r.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Za wartość początkową środków trwałych, w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się - koszt wytworzenia. Zgodnie z art. 22g ust. 4 w/w ustawy za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jednocześnie art. 22g ust. 8 i 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikowi możliwość ustalenia wartości początkowej środków trwałych w następujący sposób:
• jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia ( art. 22g ust. 8),
• jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4 wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika (art. 22g ust. 9).

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien założyć ewidencję środków trwałych zgodnie z wymogami art. 22n ust. 2 ustawy. Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją – odpisów amortyzacyjnych dokonuje się – począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny wartość początkowa środka trwałego tj. przedmiotowego budynku może być ustalona na podstawie wyceny biegłego powołanego przez podatnika z uwagi na brak dokumentów potwierdzających poniesione wydatki związane z budową i adaptacją tego budynku.

Mając na względzie powyższe - stanowisko strony jest prawidłowe.