Stan faktyczny

Podatnik jest agentem zagranicznego armatora morskiego zajmującego się przewozem kontenerów drogą morską i występuje w związku z tym jako pośrednik pomiędzy nim a odbiorcami krajowymi. Podatnik podał, że z tytułu wykonywania usług transportowych związanych z importem i eksportem towarów dla całej usługi stosuje stawkę 0% VAT.

Ocena prawna stanu faktycznego

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wnioskować należy, że przedmiotem Jego działalności jest świadczenie usług pośrednictwa pomiędzy zagranicznym przewoźnikiem a krajowym odbiorcą. W definicji legalnej zawartej w art. 83 ust. 3 ustawy ustawodawca do usług transportu międzynarodowego, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23, ustawy zaliczył również usługi pośrednictwa związane z w/w usługami transportu międzynarodowego. Na tej podstawie Podatnik, będący agentem pośredniczącym w zawieraniu umów dotyczących międzynarodowego przewozu towarów, posłużył się określeniem, iż do wykonywania usług transportowych związanych z importem i eksportem towarów dla całej usługi stosuje stawkę 0% VAT. Podatnik nie sprecyzował przy tym, na jakiej trasie odbywa się transport towarów, stąd niniejsza informacja udzielona została w oparciu o założenie, że międzynarodowy transport towarów, o którym mowa w złożonym zapytaniu, spełnia przesłanki określone w definicji legalnej z art. 83 ust. 3 ustawy.

Świadczone przez Podatnika usługi pośrednictwa związane z usługami transportu międzynarodowego korzystają na mocy art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z preferencyjnego opodatkowania stawką 0% VAT. Zgodnie z art. 83 ust. 5 pkt 1 i 2 w/w ustawy dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia przedmiotowych usług są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów”

Brzmienie wyżej przywołanych przepisów nie wskazuje na wyłączenie w odniesieniu do przewoźników morskich zastosowania przepisu art. 83 ust. 5 pkt 2 i ograniczenia jego zastosowania do zakresu przedstawionego przez Podatnika. Przepis ten, odwołując się wprost do art. 83 ust. 5 pkt 1, wprowadza dodatkowy wymóg udokumentowania importu towarów przy świadczeniu usług transportu międzynarodowego dokumentem potwierdzonym przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu. Obowiązek ten dotyczy również przypadku świadczenia przez armatora morskiego usług transportu międzynarodowego przy wykorzystaniu środków transportu morskiego, a także usług pośrednictwa związanych z usługami międzynarodowego transportu towarów drogą morską.